خاموشی برج های تاریخی، برای سازنده روزهای سیاه سرزمین مان
شب گذشته، سیزدهم خرداد، نورپرداری های برج های تاریخی «طغرل» و «شبلی» را به دستور میراث فرهنگی استان تهران خاموش کردند.
پرهام جانفشان، مدیر کل این اداره گفته است که «خاموشی نورپردازی های این برج های تاریخی به احترام سالروز مرگ بنیانگذار انقلاب اسلامی بوده است».
کاملا روشن است که هیچ دلیل و یا ارتباط منطقی بین دو برج تاریخیِ زمان سلجوقیان، و یا هیچ بنای تاریخی دیگری با ایت الله خمینی یا مرگ او وجود ندارد. البته سران حکومت اسلامی از آغاز، و به طور مرتب تلاش کرده اند که ارتباطی ساختگی بین آثار تاریخی ایران پس از اسلام با خودشان بوجود آورند.
حکومت اسلامی از یک سو در چهل و یک سال گذشته تا جایی که توانسته، آثار تاریخی و فرهنگی قبل از اسلام را ویران و یا نابود کرده، و از سویی دیگر تلاش کرده بناهای تاریخی پس از اسلام را به اسلام و تشیع بچسباند؛ در حالی که آن ها نیز همه به دست معماران و هنرمندان ایرانی ساخته شده اند.
در سال های گذشته مسئولین حکومت اسلامی برای آن که آثار تاریخی 1400 سال گذشته ی ایران را به نفع «اسلام و تشیع» مصادره کند، در حریم بیشتر این نوع محوطه های تاریخی، افرادی بی نام و نشان را (به عنوان شهدای اسلام) دفن کرده است.
آن ها حتی پا را از این هم فراتر گذاشته و دانشمندان و بزرگان شعر و ادب ایرانی را به عنوان علما و شعرای اسلامی معرفی می کنند. حکومت اسلامی با پول مردم ایران موزه هایی چون لوورو برلین (و شاید موزه های دیگری) را راضی کرده تا آثار تاریخی و یا بزرگانی چون فردوسی، خیام، زکریای رازی، بوعلی سینا، و… را به عنوان آثار و یا بزرگان « دوران اسلامی» معرفی کنند، در حالی که نه تنها هیچ سند معتبری مبنی بر شیعه بودن و یا حتی مسلمان بودن این افراد در دست نیست؛ و نه تنها آثار و رفتارهای برخی شان نشان می دهد که هیچ اعتقادی به تشیع و یا حتی اسلام نداشته اند، بلکه (براساس قوانین بین المللی میراث فرهنگی و تاریخی مذهبی و یا غیرمذهبی) هر آن چه را که در جغرافیای یک کشور و به دست مردمان آن کشور ساخته با نوشته و گفته می شود، به نام آن کشور شناخته می شود؛ حتی اگر که سازندگان و گویندگان آن دارای مذاهبی متفاوت و یا بی مذهب باشند.
و ما چقدر باید متاسف باشیم که اکنون چراغ های آثار تاریخی مان «به احترام» کسی خاموش می شوند که خود و و بازماندگانش بیش از هر اشغالگری سرزمین ما را ویران کردند، و بیش از هر اشغالگری روزهایمان را تاریک و هراسناک ساخته اند.
