رنجنامه ابوالفضل کریمی نوجوان شکنجه شده اعتراضات آبان
خبرگزاری هرانا: ابوالفضل کریمی، نوجوان کارگر بازداشت شده در جریان اعتراضات سراسری آبان ۹۸ دوران محکومیت ۲۷ ماهه خود را در زندان تهران بزرگ سپری می‌کند. آقای کریمی توسط دادگاه‌های انقلاب و کیفری مجموعا به ۲۷ ماه زندان و ۱۰ میلیون تومان جزای نقدی محکوم شد، او در این پرونده با ۵ تن دیگر هم‌پرونده است که همگی آزاد شده‌اند و از میان آنها ۴ نفر در زمان بازداشت زیر ۱۸ سال سن داشتند.
ابوالفضل کریمی اکنون با نوشتن رنجنامه‌ای به شرح چگونگی بازداشت و بازجویی‌های توام با شکنجه، ضرب و شتم و تهدید شدن به تجاوز به نزدیکانش پرداخته است.
او در بخشی از نامه خود گفته است «در اوین بازجویی شدم. گفتند اگر حرف نزنی مادرت را می‌آوریم اینجا. گفتم آخر چه باید بکنم؟ گفتند این اسلحه را گردن بگیر. گفتم آخر بدبخت می‌شوم زندگی‌ام خراب می‌شود. بعد گفتند دوست دخترت را می‌آوریم اینجا ترتیبش را می‌دهیم (تجاوز). گریه کردم و به شدت شکنجه روحی شدم.”
او می گوید در حدود ۲ ماه ایام بازداشت فقط یکبار توانسته با خانواده اش تماس بگیرد و می افزاید “به زندان تهران بزرگ منتقل شدم. اینجا روزهایم به سختی می‌گذرد. با فکر به مادری که قلبی مریض دارد و به تازگی عمل کرده است. جز من کسی کمک حال مادرم نیست. من از مادرم مراقبت می‌کردم پدرم نیز پای خود را از دست داده است و پیش از بازداشت من خرج خانواده را تامین می‌کردم. نمی‌دانم در در این چند ماه چه کسی از خانواده‌ام مراقبت کرده و به پدرم کمک می‌کند.»
بی خبری از وضعیت برخی از بازداشتی‌های آبانماه
کمپین حقوق بشر در ایران از تعیین وثیقه‌های سنگین، فشار برای اقرار به ارتباط با خارج و استفاده از شوکر و باتوم علیه بازداشت شدگان اعتراضات آبان خبر می‌دهد. از شماری معترضان دستگیرشده هیچ خبری نیست.
حدود سه ماه پس از اعتراضات سراسری آبان، مقامات قضایی و امنیتی هنوز آماری از تعداد کشته‌شدگان و بازداشتی‌ها ارائه نکرده‌اند و هر یک مسئولیت امر را متوجه دیگری می‌کنند.
آنها که آزاد شده‌اند، می‌گویند برای اعتراف به ارتباط با شبکه‌های خارج از کشور تحت فشار بوده‌اند. شماری از متهمان نیزدراین مدت تماسی با خانواده خود نداشته‌اند و معلوم نیست کجا هستند.
کمپین حقوق بشر در ایران به نقل از منابع موثق می‌گوید: «بیش از ۳۰۰ نفر از بازداشت شدگان در سوله‌ای به نام تیپ ۵ در زندان فشافویه نگهداری می‌شوند که یک بند تازه تاسیس است و هیچ امکاناتی ندارد. در زندان زنان هم بازداشت شدگان آبان ماه در سوله‌ای هستند که پیشتر سالن بسکتبال بوده و تهویه مناسب و امکانات ندارد. بازداشت شدگان کف خواب هستند و وضعیت خوبی ندارند.»
یک وکیل دادگستری به کمپین گفته که شماری با تعهد یا کفالت یا قرارهای سبک آزاد شده‌اند زیرا بازداشتگاه‌ها ظرفیت نداشتند و دستگاه قضایی نیز توان بررسی چند هزار پرونده را نداشت: «با این حال تعداد پرونده‌ها وبازداشتی‌‌ها آنقدر زیاد است که ۶ شعبه دادگاه انقلاب تهران به آنها اختصاص یافته است.»
این منبع اضافه کرده که هیچ کس از سرنوشت کسانی که “لیدر آشوب” معرفی شده‌اند، خبر ندارد و وکلا نتوانسته‌اند به پرونده‌های آنها ورود کنند.
یک فعال مدنی نیز به کمپین گفته که در خوزستان بیش از ۴۰۰ نفر همچنان در زندان‌های شیبان اهواز، آبادان و ماهشهر در بازداشت به سر می‌برند، اما از سرنوشت شماری از بازداشت شدگان که در زندان‌های سپاه هستند، خبری در دست نیست: «تعداد بازداشت شده‌ها بیش از ۸۰۰ نفر بود اما در همان روزهای اول تعدادی از آنها را بدون وثیقه و کفالت با یک تعهد آزاد کردند. تعدادی هم با قرار وثیقه بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ میلیون تومان آزاد شدند اما از سرنوشت و محل نگهداری بعضی از کسانی که خبرها را می‌رساندند و فیلم و عکس می‌رساندند، نه ما خبری داریم نه خانواده هایشان. فقط می‌دانیم که دست اطلاعات سپاه هستند.»
یکی از کسانی که با وثیقه آزاد شده به کمپین گفته که در هفته‌های اول در کانکس‌های متعلق به سپاه بازجویی شده و به شدت کتک خورده است: «اصرار داشتند که بنویسم از خارج از کشور خط گرفته‌ام و قصد داشتم فیلم و عکس های مربوط به اعتراضات را که توی موبایل‌ام بود برای گروه‌های معاند در خارج از کشور بفرستم. هیچ مدرکی هم علیه من غیر از همین فیلم و عکس‌ها که روی موبایل‌ام بود و برای کسی هم ارسال نشده بود نداشتند.»
این تجربه را سایر بازداشتی‌ها هم داشته‌اند. یک نوجوان ۱۷ ساله اهوازی و یک بازداشتی از تبریز نیز گفته‌اند که بازجویی‌هایشان با باتوم و شوکر و فحاشی و توهین همراه بوده است.
