بهروز بوچانی، نویسنده و روزنامه‌نگار کرد ایرانی سرانجام در نیوزیلند اجازه اقامت پناهندگی دریافت کرد و از سال‌ها سرگردانی و آوارگی نجات یافت.
بوچانی با کتاب «هیچ دوستی به جز کوهستان» نامی برای خود در دنیای ادبیات دست و پا کرده و از نویسنده‌های پرفروش بازار ایران است. او مدت‌ها در اردوگاه پناهجویان در جزیره مانوس اسیر بود و با کتاب تحسین‌شده خود توانست از بند رها شود و به نیوزیلند برود. حالا خبر رسیده این کشور اقیانوسیه روادید اقامت بوچانی را صادر کرده و درهای آینده‌ای پرامید را به روی او گشوده است.
به گزارش گاردین، بوچانی با ابراز خوشحالی از گرفتن مجوز اقامت در نیوزیلند گفت: «از اینکه می‌دانم آینده دارم بسیار خوشحالم. سرانجام احساس آرامش و امنیت می‌کنم و البته نمی‌توانم آزادی خودم را جشن بگیرم. چرا که بسیاری از همراهان و دوستان من در اردوگاه‌های پناهجویان و بازداشتگاههای استرالیا همچنان برای آزادی تلاش می‌کنند. حتی اگر آنها آزاد هم بشوند، سیاست‌های حکومت استرالیا درباره پناهجویان همچنان برقرار است.»
بوچانی در ۲۰۱۳ به استرالیا رسید و روز پنجشنبه درست هفت سال بعد پروانه اقامت و ماندن در نیوزیلند گرفت. نکته عجیب و جالب اینکه ۲۳ ژوئن همزمان با تولد این نویسنده ایرانی کردتبار است و او ۳۷ سالگی خود را با گرفتن پروانه اقامت و پناهندگی در نیوزیلند جشن گرفت. دولت نیوزیلند نوامبر گذشته یک روادید اقامت موقت برای بوچانی صادر کرد و حالا این روادید به اقامت دائم تبدیل شده است.
او پس از بیرون آمدن از پاپوا گینه نو و ورود به خاک استرالیا، در شهر کرایست‌چرچ اقامت داشت و حالا یک روادید کار یک ساله هم دریافت کرده است. در این یک سال بوچانی می‌تواند برای گرفتن اقامت دائم و حق شهروندی نیوزیلند اقدام کند و به احتمال فراوان بدون مشکلی خاص در این کشور زندگی می‌کند. بسیاری از شهروندان کرایست‌چرچ که بوچانی را می‌شناسند، ساعت‌ها با او در خیابان حرف می‌زنند.
پناهجوی ایرانی یک جایزه دیگر برد
گزارش قبلی: بهروز بوچانی، پناهجوی ایرانی که سال‌هاست از وضعیت پناهجویان در بازداشتگاههای مانوس گزارش‌نویسی می‌کند، برنده «جایزه ملی زندگی‌نامه» استرالیا شد.
به گزارش برترین ها، آقای بوچانی برنده این جایزه ۲۵ هزار دلاری شد. این نخستین بار نیست که این پناهجوی کنشگر و نویسنده برنده جایزه می‌شود، هرچند همچنان شخصا از دریافت آن ناتوان است.
بوچانی اکنون شـش سال است که در اردوگاه مانوس به سر می‌برد. نوشته‌ها و گزارش‌های او از وضعیت پناهجویان، بارها در رسانه‌های مختلف در سراسر جهان بازتاب پیدا کرده است.
استرالیا بازداشتگاههای مانوس و نائورو را برای نگه‌داشتن پناهجویان قایق‌سوار در خارج از خاک خود ایجاد کرده‌است و با انتقادهای گسترده سازمان‌های بین‌المللی روبه‌رو است.
