به گزارش ایسنا، این مطالعه در فاصله سالهای ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۸ و با بررسی دو گروه از زنان باردار، ۲۳ زن باردار ۱۵ تا ۴۵ ساله که با شکایت از ترومای ناشی از خشونت خانگی و ۲۳ بیمار باردار دیگر که به علت تروما ناشی از “سایر علل” به اورژانس سوانح بیمارستان‌های شهید هاشمی‌نژاد و امام رضا در مشهد مراجعه کرده بودند، انجام شده است.
به گفته پژوهشگران در دوره سه ساله این مطالعه، “تنها ۲۳ بیمار با شکایت از خشونت خانگی شناسایی شدند” که به اعتقاد آن‌ها در مقایسه با سایر کشورها این رقم پایین است و “می‌تواند ناشی از ترس‌های فرهنگی و عرفی موجود در جامعه ایران باشد.” پژوهشگران این تحقیق بیان کرده‌اند که “در برخی موارد بیماران با وجود مراجعه به اورژانس، شرح‌حال درست و کاملی نسبت به رخداد ارائه نمی‌دهند و علت آسیب را مخفی می‌کنند.”
نتایج به‌دست‌آمده از این تحقیق نشان داد که در ۲۲ زن باردار (از ۲۳ زن) خشونت‌دیده، خشونت توسط همسر انجام شده بود و تنها یک نفر از طرف برادر مورد خشونت قرار گرفته بود.
بر اساس نتایج این تحقیق، مهم‌ترین علت‌های بروز خشونت خانگی از نظر زنان باردار، “بیکاری و مشکلات اقتصادی همسر، سابقه بستری قبلی به علت خشونت خانگی و اعتیاد همسران بود.”
بر اساس این تحقیق، در سه بیمار، آسیب وارده منجر به از دست رفتن جنین شد که دو مورد از آن‌ها مربوط به زنان بارداری بود که به علت خشونت خانگی به بیمارستان مراجعه کرده بودند و یک مورد، مربوط به مراجعان گروه دوم یعنی زنان بارداری که به علل دیگر مراجعه کرده بودند. بر اساس این نتایج این تحقیق، همچنین ۱۶ زن با رضایت شخصی بیمارستان را ترک کردند که تعداد موارد رضایت شخصی به طور معنی‌دار در زنانی که مورد خشونت خانگی قرار گرفته بودند بیش‌تر از گروه دوم بود که به علل دیگر به بیمارستان مراجعه کرده بودند.
