حسینعلی حاجی دلیگانی، عضو هیأت رئیسه مجلس شورای اسلامی امروز با اشاره به فساد گسترده حاکم بر اقتصاد کشور به روزنامه اعتماد گفت: گاهی اتفاقی رخ می‌دهد که نمی‌دانم منشاء آن کجاست؟ کسانی با یک تلفن زدن روزانه میلیاردها تومان به جیب می‌زنند.
این روزنامه در مطلبی نوشت: زمین خوردن بسیاری از حوزه‌های اقتصادی، باعث ایجاد بحران های خاص اجتماعی و حتی سیاسی و امنیتی می‌شود. دیر زمانی نمی‌پاید که این در هم پیچیدگی‌های مسائل، با سقوط یک مهره، به ریختن دومینوهای متعدد منجر می‌شود و چنان که در مواردی مثل آبان ۹۸ دیدیم هر چالشی، می‌تواند بحران بزرگی بسازد.
روزنامه آفتاب یزد نیز به نقل از یک کارشناس نوشت: جامعه ما در حال حاضر با امواج مختلفی از اضطراب و نگرانی روبه‌رو است. اعتماد عمومی به مسئولان کم رنگ شده. آنها احساس قربانی شدن می‌کنند. مهمترین خطر زمانی است که اعتماد بین مردم و مسئولان کمرنگ شود. و این به‌صورت یک بغض و خشم فرو خورده در مردم پیدا شده به همین دلیل مردم همه عصبی هستند و واکنش تندخویانه دارند. مثلا یکی از این خشم‌ها به واسطه این هست که اگر کشور مذهبی داریم چرا در آن این‌قدر اختلاس هست. چرا من الآن از حداقل‌ها برخوردار نیستم ولی فلان کس میلیاردها میلیارد اختلاس کرده است.
پیش بینی آینده چندان دشوار نیست
روزنامه آرمان امروز نوشت: با توجه به وضعیتی که در بازار ارز شکل گرفته و ما در فاصله دو هفته اخیر شاهد هستیم دلاری که در کانال ۲۶هزار تومان قرار داشت با ریزشی ۶هزار تومانی به نرخ ۲۰هزار تومان رسید و دوباره تا نزدیک ۲۴هزار تومان بازگشته است می‌تواند هر اتفاقی را به دنبال داشته باشد.
این منبع افزود: این رفتارهای بانک مرکزی بسیار پر ریسک است. چون این وضعیت می‌تواند بستر را برای وقوع برخی مسائل و تحولات اجتماعی و خیزش‌های جامعه فراهم آورد. به دیگر معنا، وضعیت کنونی اقتصادی کشور به یک نقطه بحرانی رسیده است.
محمدعلی وکیلی، عضو سابق مجلس شورای اسلامی نیز در تشریح شرایط کنونی کشور در روزنامه اعتماد نوشت: وقتی فساد تا قله دماوند پیشروی کرده، وقتی فقر و نابرابری رنج و فلاکت را دوچندان کرده و کاهش ارزش پول ملی فقرا را فقیرتر و پولدارها را پولدارتر کرده، وقتی بوی مشمئزکننده تبعیض و رانت سراسر یک جامعه را دچار نفرت کرده، پیش‌بینی آینده چندان دشوار نیست.
خطری در کمین است
امان الله قرایی مقدم جامعه شناس و استاد دانشگاه نیز در مصاحبه با روزنامه ستاره صبح گفت: من سال‌هاست به‌عنوان اتاق فکر پلیس حرف می‌زنم. من سال‌ها به‌عنوان جامعه‌شناس در کنار قوه قضاییه کار کرده‌ام. من شعار نمی‌دهم.صحبت‌های من بر اساس تئوری علم است. جوانان به تنگ آمده‌اند و بریده‌اند. آنها منتظرند. همین یکی دو هفته قبل بود که کاربران شبکه‌های اجتماعی در واکنش به خبر اعدام سه جوان معترض در وقایع آبان۹۸، بیش از دوازده میلیون هشتگ «اعدام نکنید» زدند. باید فکری به‌حال جوانان کرد. باید فکری بکنند وگرنه در کمال تأسف باید گفت خطر پیش‌بینی می‌شود. اگر این کبریت کشیده شود، خاموش کردن آتش آن بسیار مشکل خواهد بود.
وی افزود: ۶۰میلیون نفر در این کشور ۸۰میلیونی به کمکهای معیشتی نیاز دارند و این آمار به قبل از کرونا مربوط است. اکنون ۷میلیون جوان بیکار هستند. گرانی و تورم بیداد می‌کند و افسارگسیخته شده است. در نتیجه باید منتظر خیزش اجتماعی باشیم.
این جامعه شناس گفت: منظور از خیزش همان اتفاقی است که در دیماه۹۶ و آبان‌ماه۹۸ رخ داد و اگر حاکمیت نتواند در قبال ناامیدی مردم نسبت به مشکلات اقتصادی کاری بکند، باید منتظر عواقب و اتفاقات بد بعدی باشد. آنچه در اعتراضات کارگران نیشکر هفت‌تپه یا هپکو اراک و مانند آن مشاهده می‌شود، حاکی از آن است که جامعه ناراحت و نگران است. این نشان می‌دهد که خطری در کمین است.
وی افزود: خطر دیگری که مطرح است حرکت ها از جنوب شهر و از شهرهای محروم خواهد بود. جامعه ناراحت است و هر لحظه امکان خیزش جامعه وجود دارد. خیزش یعنی حرکت از درون جامعه، ولی شورش در یکجا است. در اتفاقات سال۹۶ و ۹۸ حدود ۸۰ تا ۱۰۰شهر و روستا و شهرستان هایی که حتی اسم آنها شنیده نشده بود، به پا خاستند. امروز نیز چنین خیزش اجتماعی سراسری پیش‌بینی می‌شود.
این جامعه شناس گفت: امروز ایران ۱۳ تا ۱۴میلیون حاشیه‌نشین دارد. حاشیه‌نشین یعنی کسی که دست از جان شسته است. دیگر دوران سابق گذشته و بخشی از مردم امروز گرسنه هستند.
اگر جنبش گرسنگان راه بیفتد، هیچ چیز باقی نخواهد ماند
روزنامه ابتکار امروز با عنوان “تا دیر نشده متمکنان جامعه دست به کار شوند” نوشت: خیلی وقت است که وضع معیشت به نقطه هشدار رسیده است. هر روز معترضان به وضع موجود تعدادشان افزایش می‌یابد. در واقع، رسیدن اعتراض به نقطه جوشِ بقا، یعنی دیگر کار از اعتراض گذشته است! راه افتادنِ جنبش گرسنگان دیگر نمی‌تواند اعتراض مدنی تلقی شود.
این روزنامه با اشاره به اعتراضات سال گذشته نوشت: مدت زیادی است که جامعه ما در لبه پارادایم اعتراض زندگی می‌کند. در این مدت، این جامعه بارها به نقطه جوش رسیده است اما به هر علت فرو نشسته است. آبان‌ماه یک خروجِ نصفه و نیمه شورشیانِ گرسنه بود. گره ماجرا نه در نظارت مجلس است و نه مدیریت دولت؛ قصه حادتر از این حرف‌ها است. راهبردهای کنونی به بن‌بست رسیده‌اند و باید تجدیدنظری جدی در راهبردها داشته باشیم.
این روزنامه در ادامه نوشت: نابرابری ثروت و فاصله وحشتناک طبقاتی در ایران، به نقطه‌ای بیمناک رسیده است. قطعاً این نشان می‌دهد که هم امکانات به‌صورت نابرابر توزیع شده و هم کشور به‌طور ناکارآمد اداره می‌شود و هم متمکنان جامعه تکالیف مالی خویش را انجام نداده‌اند وهم دهها نقصان دیگر را حکایت می‌کند. علت مشکلات هر چه باشد، وضع فعلی قابل ادامه نیست. ما مدتها است از نقطه هشدار عبور کرده‌ایم. اگر جنبش گرسنگان به‌طور کامل راه بیفتد، هیچ چیز دیگر باقی نخواهد ماند.
این منبع نوشت: با رخ دادنِ چنین جنبشی و رسیدن به چنان وضعی، هر کس که بیشترین سود را تاکنون برده است بیشترین ضرر را می‌کند. برنده‌ها بزرگترین بازنده‌ها می‌شوند. در چنین وضعی، هیچ سرمایه ای نمی‌تواند در سایه امنیت بماند و یا امنیت بیافریند! اگر تکانه‌ای مثبت و جدی به وضع فعلی وارد نشود، دیر یا زود، آتشی افروخته خواهد شد و به جان خرمن های سرمایه خواهد افتاد!
