مرگ شکنجهگر مخوف خمرهای سرخ در کامبوج+عکس
زندانبان ارشد خمرهای سرخ، ملقب به «رفیق دوخ»، که دستکم ۱۴ هزار کامبوجی زیر نظرش اعدام شدند، در ۷۷ سالگی، در پنومپن پایتخت کامبوج درگذشت.
رفیق دوخ با نام اصلی «کانگ کِگ اییِو» ریاست زندان هولناک «تول اِسلِنگ» را برعهده داشت، جایی که در اواخر دههٔ ۱۹۷۰ هزاران زن، مرد و کودک کامبوجی در آن، تحت شکنجه، وادار به اعتراف شده و سپس اعدام شدند.
این زندان در اصل یک مدرسهٔ راهنمایی در مرکز پایتخت بود که بهدقت زیر نظر دوخ اداره میشد و امروز به موزه تبدیل شده است.
رفیق دوخ نخستین مقام ارشد خمرهای سرخ بود که رسما محاکمه شد. او نخست مدعی شد که از ترس جان خود و خانوادهاش دست بهچنین رفتاری زده و در ادامه با این ادعا که مقام جزء بوده، خواستار تجدید نظر در حکم داده شد.
اما او در نهایت، برخلاف تمامی رهبران پیشین خمرهای سرخ، از رفتارش ابراز پشیمانی کرد و مسئولیت مرگ بیش از ۱۲ هزار تن را شخصا پذیرفت. سرانجام در سال ۲۰۱۰ دادگاهِ مورد حمایت سازمان ملل وی را بهخاطر جنایت علیه بشریت به حبس ابد محکوم کرد.
جنبش «خمرهای سرخ» که در فاصلهٔ سالهای ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ قدرت را به رهبری پل پوت در کامبوج بهدست گرفت، جنبشی مائویستی و ملّیگرا بود که با الهام از انقلاب فرهنگی چین میخواست داشت این کشور را با یک «جهش بزرگ» به جلو براند.
رژیم خمرهای سرخ بهیکی از هولناکترین دیکتاتوریهای قرن بیستم تبدیل شد و در آن ۱/۷ میلیون نفر، یعنی حدود یک چهارم جمعیتِ وقت این کشور کشته شدند.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»