شهروند آمریکایی-چینی‌تبار که ازسال ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹ به اتهام جاسوسی در اوین زندانی بود به تازگی از رویکرد هر دو جناح جمهوری اسلامی نسبت به آمریکا می‌گوید: آمریکاستیزی ایدئولوژی ذاتی حکومت ایران است.
به نوشته دویچه‌وله آلمان، ژیو وانگ می‌گوید ظرف ۴۰ ماهی که در زندان اوین به سر برده، متوجه خطای خود شده است. به باور وانگ، تصور نزدیکی سیاسی بین رژیم ایران و آمریکا، تصوری خام بیش نیست و او چنین تصوری را برخاسته از یک “افسانه” می‌داند و می‌گوید صرف‌نظر از اینکه آمریکا چه سیاستی را دنبال کند، مقامات جمهوری اسلامی تغییری در رویکرد خود نسبت به آمریکا نخواهند داد.
وانگ به نقش آمریکاستیزی در ایدئولوژی حکومت تئوکراتیک ایران اشاره کرده می‌گوید جمهوری اسلامی موجودیت و هستی خود را مدیون سیاست آمریکاستیزی است. به باور او، جمهوری اسلامی نه تنها از آمریکاهراسی برای تقویت و گسترش نفوذ خود در منطقه بهره‌برداری می‌کند، بلکه از آن به عنوان ابزاری برای مقابله با مخالفان خود نیز استفاده می‌کند و با بهره گرفتن از سیاست آمریکاستیزی، “خود را به عنوان مدافع مسلمانان در برابر متجاوزان، در برابر امپریالیسم آمریکا” معرفی می‌کند لذا هیچ انگیزه برای کاهش تنش با آمریکا و تلاش برای عادیسازی مناسبات بین دو کشور ندارد.
وانگ همچنین معتقد است که نیروهای میانه‌رو در ایران و از جمله حسن روحانی نه تنها هیچ پشتوانه قدرتی در اقتصاد و سیاست ندارند، بلکه حتی در تعامل با نیروهای تندرو فعالیت می‌کنند. نیروهای میانه‌رو و نیروهای تندرو در ایران دو روی یک سکه هستند. دو چهره متفاوت از ایران نشان می‌دهند و از این طریق از انزوای بین‌المللی می‌کاهند و حتی در بین کشورهای غربی یا در خود آمریکا بین سیاستمداران شکاف می‌اندازند.
وانگ معتقد است که نیروهای تندرو برای پیشبرد سیاست‌های خود و برای ادامه حیات خود به نیروهای میانه‌رو نیاز دارند و نیروهای میانه‌رو نیز موقعیت و امتیازهای اجتماعی خود را وامدار تعامل با نیروهای تندرو هستند.
بود و نبود اصلاح‌طلبان دیگر فرقی نمی‌کند
صادق زیباکلام، فعال سیاسی اصلاح طلب در باره استعفای محمدرضا عارف اظهار داشت: اساسا نه تنها استعفای او و یا بودن ایشان بر ریاست شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان، بلکه خود این شورا هم الان مدت‌هاست که بلاموضوع شده است.
وی افزود: به عبارتی اصلاح طلبان در حقیقت مدت‌هاست که بدنه اجتماعی حامیان خود را از دست داده‌اند و مثل این که آنها شعار «اصلاح طلب، اصولگرا دیگه تمومه ماجرا» در سال ۹۶ را هنوز متوجه نشده‌اند؛ چراکه نسل جوان، دهه هفتادی‌ها و یا دهه هشتادی‌ها دیگر کاری به اصلاح طلبان ندارند.
زیباکلام می‌گوید: اقشار و لایه‌های تحصیل کرده جامعه، دانشجویان، نویسندگان و … نگاه گذشته خود به اصلاح طلبان را اکنون ندارند؛ چرا که امید داشتند آبی از اصلاح طلبان گرم شود و یا نوری در انتهای تونل باشند، اما اکنون این امیدها تمام شده است.
زیباکلام در پاسخ به این پرسش که آیا باید نسل اول جریان اصلاحات خود را بازنشسته کند؟ تصریح کرد: چه خود را بازنشسته کند چه نکند، جامعه و قشر جوان تحصیل‌کرده و دانشجویان از این نسل اول اصلاحات و رهبر آن دست بریده‌اند و قطع امید کردند.
وی با تأکید بر این که بود و نبود عارف فرقی نمی‌کند، گفت: این که عارف باشد یا نباشد، شورای عالی اصلاح طلبان باشد یا نباشد، فرقی ندارد. رهبری جریان اصلاحات ظرف این دو دهه نشان دادند که نمی‌توانند و توانایی لازم را برای پیشبرد اصلاحات ندارند و جامعه نیز از آنها رخت بربسته است.
