جمهوری آذربایجان و ارمنستان در حالی که هنوز ساعاتی از توفق آتش بس میان دو طرف نگذشته، یکدیگر را به نقض چندین باره این توافق متهم کرده‌اند.
طبق توافقی که با میانجیگری روسیه انجام گرفت آذربایجان و ارمنستان توافق کردند که از ظهر شنبه به همه درگیری‌ها پیرامون قره‌باغ پایان دهند. زمان چندانی از امضای این توافق نگذشته بود که آتش درگیری دوباره شعله‌ور شد.
پیمانی که با میانجیگری روسیه میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان بسته شد، قرار بود به درگیری نظامی دو کشور بر سر منطقه کوهستانی قره‌باغ پایان دهد.
دو کشور توافق کرده بودند که به خاطر “اقدامات انسان‌دوستانه، از جمله مبادله اسرا و تحویل اجساد” از ساعت ۱۲ ظهر شنبه به عملیات رزمی پایان دهند و در روزهای آینده با وساطت گروه مینسک، شامل روسیه و آمریکا و فرانسه، دور جدید مذاکرات صلح را برگزار کنند.
به گفته گزارشگران شلیک آتش از سوی طرفین، حتی در زمان انجام مذاکرات، هرگز متوقف نشد و روز شنبه نیز با شدت ادامه داشت. هرکدام از طرفین، جمهوری آذربایجان و ارمنستان، طرف دیگر را به نقض مقررات آتش‌بس متهم می‌کند.
یک دیپلمات بلندپایه آذربایجان تأیید کرده است که آتش‌بس هرگز تحقق نیافته است. جیحون بایراموف، وزیر خارجه آذربایجان، مدعی شد که “شرایط اجرای اقدامات انسان‌دوستانه در حال حاضر” به خاطر حملات ارمنستان غیرممکن است.
از سوی دیگر وزارت دفاع ارمنستان هرگونه نقض آتش‌بس از سوی نیروهای ارمنی را رد کرد و گفت که نیروهای آن کشور، به رغم “تحریکات” طرف آذربایجانی به رعایت شرایط آتش‌بس پای‌بند بوده‌اند.
به گزارش دویچه وله آلمان، هدف توافق آتش‌بسی که با میانجیگری روسیه در مسکو صورت گرفت این بود که درگیری میان دو طرف را متوقف کند و آنها را بر سر میز مذاکره بنشاند. چنانچه توافق پایدار می‌ماند، پیروزی بزرگی برای مسکو شناخته می‌شد. روسیه هم‌پیمان و حامی ارمنستان محسوب می‌شود، اما با جمهوری آذربایجان نیز روابط گرمی دارد.
دخالت اردوغان، بحران “قره باغ” را پيچيده تر کرد
به گزارش اسکای نیوز، رئیس جمهور ارمنستان تاکید کرد دخالت‌های ترکیه، بحران در منطقه قره باغ را پیچیده‌تر کرده است.
آرمین سرکیسیان در مصاحبه اختصاصی با این شبکه گفت: این جمهوری آذربایجان بود که جنگ را آغاز کرد و دخالت‌های ترکیه باعث پیچیده‌تر شدن اوضاع در منطقه قره باغ شد. ترکیه هزاران مزدور برای حمایت از جمهوری آذربایجان اعزام کرد که باعث خشم روسیه و جامعه جهانی شده است.
سرکیسیان افزود: در طول چند دهه گذشته مذاکرات درباره آینده قره باغ بین آذربایجان و ارمنستان در چارچوب گروهی که آمریکا، روسیه و فرانسه هدایت آن را برعهده دارند، ادامه داشت. در طول این مدت، مناقشه‌هایی وجود داشت، اما منطقه‌ای و محدود بود، اما این بار جنگ بزرگ و گسترده است. صد‌ها نفر کشته شده اند. اگر به سخنان مقامات آذربایجان گوش کنید، می‌بینید که آنها از مذاکرات خرسند نبودند و به همین علت به این تصور رسیدند که می‌توانند مشکل را با توسل به زور حل کنند. تاکید می‌کنم هیچ راهی وجود ندارد که این مناقشه با توسل به زور حل شود. فکر نمی‌کنم بتوانند ملت قره باغ را پاکسازی قومیتی کنند.
وی خاطر نشان کرد: به نظر من این مناقشه با دخالت طرف ثالث، پیچیده‌تر شد. امیدوارم جمهوری آذربایجان پس از هفت روز درگیری فهمیده باشد که هیچ دستاورد ملموس و راهبردی نداشته است. صد‌ها نفر از دو طرف که فقط از نظامیان نیستند، بلکه از غیر نظامیان در روستا‌های قره باغ نیز هستند، کشته شده اند. اوضاع از کنترل خارج خواهد شد. دخالت ترکیه، اوضاع را پیچیده‌تر می‌کند.
دیپلمات سابق ترکیه: دیپلماسیِ تنهایی اردوغان در دنیا
ماجراجويی های چند ماه اخیر اردوغان در حوزه شرق مدیترانه و شمال آفریقا و قدرت نمایی او در لیبی و سواحل قبرس و یونان، از سوی برخی محافل در آنکارا مورد تایید و پشتیبانی قرار گرفته است. اما در این میان، خبری از حمایت های منطقه ای و بین المللی نیست و به قول احمد داود اوغلو رهبر سابق آکپارتی، حالا غیر از جمهوری آذربایجان، کشوری نیست که حامی سیاست خارجی ترکیه باشد.
در نتیجه بسیاری از تحلیلگران، از این وضعیت، به عنوان تنهایی و انزوای اردوغان یاد کرده اند. نامق تان، سفیر سابق ترکیه در آمریکا، یکی از افرادی است که در این مورد، قلم زده است. او تحلیل خود را با عنوان «دیپلماسیِ تنهایی»، در پایگاه اینترنتی مراد یتکین منتشر کرده است.
سیاست خارجی ترکیه، روز به روز وضعیت تاسف برانگیزتری به نمایش می گذارد. در سوریه، اسراییل، لیبی و مصر، سفیر نداریم. در لبنان، امارات و عربستان سعودی، ظاهراً سفیر داریم ولی به معنای واقعی کلمه، فعالیتی نداریم.
در روابطمان با اتحادیه اروپا، شاهد وقفه و رکود هستیم، با یونان، فرانسه و آلمان، تنش داریم. در روابطمان با آمریکا هم مشکلات جدی داریم. این تابلویی است که تنها با واژگانی همچون تنهایی و انزوا، می توان آن را توصیف کرد.
چند سال پیش، در منطقه پرتنش خاورمیانه، ترکیه «جزیره ثبات» بود. حتی ما را به عنوان ضامن و به وجودآورنده ثبات در منطقه می شناختند. اما همچنان که بهار عربی، تبدیل به زمستان عربی شد، ما هم در تمام مشکلات و تنش های منطقه، طرف شدیم و کشورمان تبدیل به جزیره تنهایی شد و حالا نه تنها دشمنان، بلکه دوستانمان هم، بی تعارف اعلام می کنند که سرچشمه تنش و بی ثباتی هستیم.
