«اینها غلط می کنند روی موسیقی نظر بدهند»؛ فیلم زیر: سخنان شجریان رو به «جماعت آخوند»های حاکم ایران در این ویدئو استاد شجریان خشم خود از اعمال محدودیت و ممنوعیت بر موسیقی توسط افرادی بی سواد و بی اطلاع در این حکومت و جماعت آخوند که توجه مردم به موسیقی و هنرمندان را نمی‌توانند تحمل کنند، ابراز می کند.
عکسی از مزار استاد شجریان پس از خاکسپاری در توس
توس در روزی که باران غم و اندوه بر «کوه و دشت و هامون» بارید، پایتخت فرهنگ و هنر ایران بود. بسیاری از هنرمندان با چشمانی اشکبار و دلی داغدیده برای آخرین وداع با اسطوره موسیقی ایران خودشان را به مکان موعود رساندند. بیرون از محوطه آرامگاه فردوسی جای سوزن انداختن نبود. مردم مشهد از ساعت‌ها پیش از مراسم خاکسپاری در فضای خارجی آرامگاه حاضر بودند. آنها آمده بودند تا یک عمر تلاش هنری و خدمت صادقانه استاد را ارج نهند. زنده‌یاد شجریان حالا در میان همان مردمی بود که خودش را خاک پای آنها می‌دانست. او صدای مردم بود. در غروب یک روز پاییزی قلبش از تپش ایستاد، ولی صدایش همچنان زنده و جاری ماند. این نکته را دیروز مردم با حضور پرشورشان در مراسم خاکسپاری خسرو آواز ایران به اثبات رساندند. آنها آوازهای آسمانی استاد را بدرقه رفتنش کردند.
به نوشته همشهری آنلاین، دفن خسرو آواز ایران در آرامگاه فردوسی براساس وصیت خود ایشان انجام شد. شجریان بارها در مصاحبه‌هایش اشاره کرده بود که من بدهکار فردوسی هستم. چون حکیم توس زبان فارسی را نجات داده است. او در طول فعالیت هنری‌اش سروده‌های حافظ و سعدی و عطار را بارها و بارها خواند، اما هیچ‌گاه شعری از فردوسی را تبدیل به آواز نکرد. چون اعتقاد داشت «نوع سرایش شعرهای فردوسی با نوع آواز او جور درنمی‌آید».حالا ۳ نگین ارزشمند بر انگشتر توس می‌درخشد. حکیم فردوسی، محمدرضا شجریان، مهدی اخوان ثالث ۳ نام‌آوری هستند که بار معنوی و فرهنگی شهر کهن توس را سنگین‌تر از همیشه کرده‌اند.
