حبس دوباره‌ی نسرین ستوده زندگی او را به خطر انداخته است!
بیانیه‌ی مشترک برنامه نظارت و جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران
پاریس، ژنو، ۹ دسامبر ۲۰۲۰ (۱۹ آذر ۱۳۹۹) ـ وکیل سرشناس حقوق بشری نسرین ستوده پس از سه هفته آزادی موقت به علت وخامت وضعیت سلامتی، روز ۲ دسامبر ۲۰۲۰ (۱۲ آذر ۱۳۹۹) دوباره به زندان افتاد. برنامه‌ی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر و جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران این اقدام را محکوم می‌کنند و خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط خانم ستوده هستند.
روز ۲ دسامبر پایان آزادی کوتاه مدت نسرین ستوده بود. در آن روز به او حکم کردند که به زندان قرچک بازگردد. خانم ستوده روز ۷ نوامبر ۲۰۲۰ (۱۷ آبان ۱۳۹۹) به علت وخامت وضعیت سلامتی به طور موقت با موافقت دادیار زندان‌های زنان برای پیگیری درمان به‌خاطر مشکلات قلبی و ریوی با شرایطی نامعلوم آزاد شده بود. اما در پی آزمایش‌های پزشکی، نتیجه‌ی آزمایش کووید ۱۹ او مثبت اعلام و مانع از پیگیری درمان او شد.
خانم ستوده بدون برخورداری از مراقبت پزشکی و بهبود در وضعیت سلامتی، درست یک روز قبل از تاریخی که قرار بود جایزه‌ی زیست درست را دریافت کند، به زندان بازگردانده شد. این بازگشت زودهنگام به زندان خطر بیشتری برای سلامتی او به شمار می‌رود، چون او در نتیجه‌ی بیش از دو سال زندان، به ویژه با توجه به شرایط بد بهداشتی در زندان قرچک، ضعیف شده است. وضعیت سلامتی خانم ستوده که از تاریخ ۱۳ ژوئن ۲۰۱۸ (۲۳ خرداد ۱۳۹۷) در حبس خودسرانه به سر می‌برد، در ماه‌های گذشته در اثر اعتصاب غذای او در زندان اوین از تاریخ ۱۱ آگوست تا ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۰ (۲۱ مرداد ـ ۴ مهر ۱۳۹۹) با خواست آزادی کلیه زندانیان سیاسی در ایران، بدتر شده است.
برنامه‌ی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر و جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران یادآوری می‌کنند که خانم ستوده از تاریخ ۱۹ سپتامبر تا ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۰ (۲۹ شهریور ـ ۲ مهر ۱۳۹۹) به بیمارستان طالقانی تهران منتقل ولی پیش از پایان درمان و رسیدگی مشخص پزشکی به زندان بازگردانده شد که او را با خطر بزرگی روبرو کرد. برنامه‌ی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر و جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران به‌شدت از احتمال وخیم‌تر شدن وضع سلامتی خانم ستوده در زندان به شدت نگران هستند، به ویژه با توجه به اینکه دولت‌مردان ایران به‌طور معمول مدافعان حقوق بشر را از مراقبت پزشکی محروم می‌کنند.
برنامه‌ی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر و جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران به شدت تصمیم دولت‌مردان ایران برای بازگرداندن نسرین ستوده به زندان را محکوم می‌کنند و یک بار دیگر دولت‌مردان ایران را به آزادی بدون‌قیدوشرط و دائمی خانم ستوده فرا می‌خوانند.
فرزندان ما نباید میراث دار سکوت ما باشند
“نسرین” مستندی جهانی دربارۀ مبارزات یک زن در دفاع از حقوق مردم ایران
“نسرین” نام مستندی است ساختۀ “جف کافمن” که به زندگی و تلاش های روزمرۀ وکیل زندانی ایرانی، نسرین ستوده اختصاص یافته و برای اولین بار در بخش فیلم های مستند جشنوارۀ سینمایی “گلوب” در آمریکا به نمایش درآمده است.
به گزارش رادیو فرانسه، این فیلم در ایران تهیه شده و به دلایل امنیتی نام تهیه کنندگان آن اعلام نشده است. کارگردان فیلم امیدوار است که این فیلم توجۀ جامعۀ جهانی را نسبت به سرنوشت نسرین ستوده، حقوقدان و مدافع حقوق بشر که هم اکنون در زندان اوین به سر می برد، جلب کند. “جف کافمن” گفته است : “رژیم ایران برای خاموش کردن خانواده ها از جمله خانوادۀ نسرین ستوده از سیاست فشار استفاده می کند، اما، از نظر نسرین ستوده و همسر وی، رضا خندان، سکوت دشمن پیشرفت است.”
“جف کافمن” تصریح کرده است که در سال های گذشته شرایط تهیه فیلم در ایران کاملاً تغییر کرده است و فیلم “نسرین” به یاری افرادی معدود و با رعایت همۀ احتیاط های لازم خلق شده است و آنان که در تهیه این فیلم شرکت کرده اند خطرات را بسیاری را پذیرفته اند.
فیلم “نسرین” روایت تلاش های خستگی ناپذیر و روزمرۀ وکیلی است که در دفاع از کودکان، این اولین قربانیان بهره کشی و سوءاستفاده های جنسی در ایران، پدران به قتل رسیده، “اقلیت های دینی” و زنانی که حجاب اجباری حکومت اسلامی ایران را برنمی تابند دمی از پای نمی نشیند.
“نسرین” سرسختی یک زن حقوقدان در دفاع از حقوق موکلانش در مقابل دستگاه قضائی ایران، تصمیم های ناباورانۀ قضات جمهوری اسلامی و ناامیدی خانواده هایی را به تصویر می کشد که بستگان شان تحت شکنجه در زندان های جمهوری اسلامی ایران جان باخته اند.
در بحبوحۀ اعتراض های سراسری زمستان سال ٩٦ نسرین ستوده پیش از آنکه به خاطر دفاع از زنان معترض به حجاب اجباری در ایران از نو راهی زندان اوین شود، می گفت : “هر چند اعتراض ها و جنبش جاری به نتایج مورد انتظار نرسیده، اما، تجربه و دستاوردی برای نبردهای آینده به شمار می روند و به همین خاطر باید بگویم که حق دارم احساس خوشبختی کنم.”
نسرین ستوده که در این مستند غالباً حین رانندگی به پرسش ها پاسخ می دهد، از جمله می گوید : “باید عقایدمان را بگوئیم و مطالبات خود را مطرح کنیم. باید در کارمان پایداری و استمرار نشان داده و محکم بایستیم. فرزندان ما نباید میراث دار سکوت ما باشند. همۀ گروه ها و افراد باید از بند ترس و تهدید نجات یابند… جوانان کشور ما می خواهند نوع پوشش خود را انتخاب کنند، موسیقی دلخواه خود را گوش کنند و دوستان مورد علاقۀ خود را برگزینند و خلاصه اینکه سرنوشت خود را در دست بگیرند. اما، امروز همین جوانان هستند که سرکوب می شوند.”
