فیلم زیر: سعید لیلاز، عضو حزب اصلاحطلب!! (کارگزاران سازندگی) گفته است: حداقل ۱۰ سال نیاز به یک رئیسجمهور نظامی اقتدارگرا داریم!
در این باره مهدی حجتی (عضو شورای شهر شیراز) در توییتی نوشت: بیش از ۲۰ سال از عمر ما تلف شیادان اصلاحطلب شد. بوی یکدستی میلیتاریستی شنیدهاند دنبال دُنگشان در این یکدستی میگردند… و نیامده مجیز رییسجمهور نظامی را میگویند…!
این در حالیست که مشاور فرمانده کل سپاه پاسداران امروز گفت: چطور پاسداران شهید میدهند، اما همین که میخواهند مسئولیتهای سیاسی داشته باشند، اینجا اشکال دارد.
پاسدار اسماعیل کوثری به سایت حکونتی برنا گفت: زمانی که توانمندی در بین برادران نظامی وجود دارد چرا در انتخابات حضور پیدا نکنند؟ مگر تاکنون خدمت نکرده اند؟! این افراد در سپاه همیشه خدمت صادقانه و خالصانه کرده و اکنون میخواهند، وارد عرصه انتخابات شوند و این توانمندی را در خود می بینند زیرا میخواهند، همان خدمت را ادامه دهند. اینگونه نیست این بچهها سیاست را اصلا ندانند، قبل از اینکه این چیزها باشد اینها سیاست را می دانستند و الان هم میدانند.
وی افزود: برخی پیرامون حضور چهرههای نظامی جوسازی میکنند؛ اینها همه جوسازی است چه از بیرون و چه از طرف برخی عوامل داخلی که این کار را انجام میدهند که نیروهای انقلاب را کنار بگذارند. اینها همه جوسازی کسانی است که میخواهند بگویند، اینها نباشند تا ما بتوانیم راحتتر به اهداف خودمان برسیم.
این نماینده سابق مجلس ولایت در ادامه گفت: مردم هیچ مشکلی با حضور یک نظامی در قامت ریاست جمهوری ندارند. اگر مردم مشکل داشتند، هزاران هزار نفر را زیر دست این فرماندهها نمیفرستادند و گروههای جهادی تشکیل نمیدادند.
پاسدار محسن رفیق دوست از فرماندهان پیشین سپاه پاسداران نیز پیش تر با دفاع از انتخابات یکی از سپاهیان به عنوان رئیسجمهور گفت: اگر یک سپاهی رئيسجمهور شود، یک ساله مشکلات کشور حل می شود.
رئیسجمهور نظامی در نظام ولایت فقیه چکاره است؟
احمد زیدآبادی، روزنامه نگار و فعال سیاسی با انتشار مقاله ای در روزنامه آرمان خطاب به اصلاح طلبان نوشت: ابراز نگرانی درباره اینکه رییس جمهوری سپاهی باشد چه مفهومی دارد ؟ مدیریت تمام وعیار کشور به دست پاستور نیست ! پس نگران چه هستید ؟
مردم ایران به خوبی می دانند که تصمیم گیرنده اصلی در کشور نه رییس جمهوری است و نه سپاه پاسداران تنها علی خامنه ای و بیت رهبری است که درباره همه امورات داخلی و خارجی تصمیم می گیرد و به بازوان اجرایی خود سپاه پاسداران می سپارد.
روزنامه نگار و فعال سیاسی نوشته است: مدت هاست که مناقشه بر سر احتمال حضور یک نظامی در مقام ریاست جمهوری ایران در بین جناح های مختلف بالا گرفته است. اصلاحطلبان و اعتدالگرایان نسبت به وقوع چنین رخدادی بسیار مضطرب و نگران اند،اما اصولگرایان تنها راه عبور از مشکلات اقتصادی کنونی را حضور یک “جوان پرانرژیِ انقلابی” به خصوص با سابقه نظامیگری در پاستور میدانند.
زیدآبادی در ادامه نوشته است: حضور یک سپاهی در پاستور، اما واقعا چقدر میتواند نگرانکننده باشد؟ همه جناح ها به خوبی می داند و پذیرفته اند که سپاه به عنوان یک دولت پنهان با سیطره و قدرت سیاسی در ایران حاکمیت می کند، در آن صورت، نگرانی اصلاحطلبان از تسخیر پاستور توسط آنان، چندان نگران کننده نیست؟!
این فعال سیاسی در ادامه نوشته است : در حقیقت، باور به دولتی پنهان با قدرتی بلامنازع، اعتراف به صوری بودن کلِ دم و دستگاه پاستور است که از یکسو، هرگونه تلاش میانهروها برای تسلط بر آن را بیمعنی میکند و از سوی دیگر، تسخیر آن توسط ” دولت پنهان” عملا تغییری قابلِ توجه در معادله کنونی قدرت در ایران به وجود نمیآورد، جز اینکه قبلا پنهان بود و از این در نزد افکار عمومی علنی و آشکار می شود.
او به صراحت می گوید: همین نوع تعارضات تحلیلی اصلاحطلبان و اعتدالگرایان است که بخش اعظم جامعه را نسبت به هشدارها و اخطارهای آنان در مورد ظهور یک سپاهی در مقام ریاستجمهوری برنمیانگیزد و از بیتفاوتی آنها به این موضوع نمیکاهد.
زیدآبادی نوشته است:مردم به خوبی می دانند که قدرت واقعی در کشور بدست چه کسی است ، حال می خواهد یک نظامی باشد و یا یک روحانی و یا به عبارتی اصلاح طلب و یا اصولگرا همگی آنان تحت کنترل و نظارت دولت پنهان است پس چه فرقی می کند که چه کسی رییس جمهور باشد؟!
او در ادامه گفته است : حضور یک نظامی در پاستور اقتضای روند تطور اوضاع ایران در سه دهه گذشته و از منظر منطقِ تحول امری گریزناپذیر باشد! شاید به همین علت بسیاری از مردم از آن هراس ندارند بهویژه اینکه پاستور گرچه برای همه جناحها، بسیار وسوسهانگیز است، اما آن نقطه، نه قدرتی دارد و نه نفوذی که بتواند کشور را اداره کند ، مردم به خوبی می دانند که کشور در دستانی به جز پاستور مدیریت می شود
این فعالی سیاسی در پایان نوشته است: بنابراین، هر کس اسب خود را برای دستیابی به این مقام زین کرده باشد، به سوی فتح هدفی پیش میتازد که همه قابلیتهای درونی او را بیهیچ تعارف و امکانِ پردهپوشی، عیان خواهد کرد و جایی برای لافزنی و گزافهگویی و اوهامپروری باقی نخواهد گذاشت!