تعطیلی قدیمی‌ترین مرکز درمانی خیریه کشور
خداحافظی «بیمارستان دکتر سپیر» با کارگران کم درآمد و اقشار نیازمند
در دو سال گذشته، درها یک به یک بر روی بیمارستان ۸۰ساله‌ی دکتر سپیر بسته شدند. حال این مرکز به کمک فوری وزارت بهداشت نیاز دارد تا جلوی تعطیلی همیشگی آن گرفته شود.به گزارش ایلنا، «تیفوس» در سال ۱۳۲۱ آنچنان اپیدمی در ایران خلق کرد که تاریخ‌نگاران از مرگ‌ها هزاران نفر سخن گفته‌اند. این بیماری به شدت پایه‌‌های نظام بهداشت و درمان عقب مانده‌ی ایران را لرزاند و آنچنان بحرانی به وجود آورد که «امان‌الله اردلان» وزیر بهداری وقت، در مجلس شورای ملی گفت: «در بیمارستان شفا، نجات و رازی تقریباً سیصد تخت‌خواب داریم که بیمارهای تیفوس را می‌پذیریم ولی آنچه که مشهود است بیماری زیادتر از این است و متاسفانه محلی برای نگاهداری اینها نیست. باید حقایق را گفت؛ علاوه بر اینکه بیمار زیاد است و برای آنها جا نداریم.»
شدت این بیماری که دلیل پیداش آن ورود لهستانی‌‌های جنگ زده به ایران و فروختن لباس‌‌های آلوده به تیفوس آنها به ایرانی‌های فقیر به ازای دریافت مبلغی ناچیز اعلام شد، به اندازه‌ای بود که مدارس و کارخانه‌ها تعطیل شدند و ماموران بهداری به مردم توصیه کردند که رفت و آمد با خانواده و همسایگان خود را کنار بگذارند و در خانه بمانند. در این شرایط، یک مرکز خیریه تازه تاسیس، به کمک جمعیت تیفوس زده ایران آمد، مرکزی که «درمانگاه کانون خیرخواه» نام گرفت. موسسان آن کلیمیانِ موسس «کنیسه ملا حنینا» بودند. درمانگاه در نزدیکی همین کنیسه در محله «عودلاجان» تهران تاسیس شد. «روح‌‌‌الله سپیر» یکی از اولین پزشکان این مجموعه بود که بر اثر تیفوس جان خود را از دست داد. به همین دلیل، پس از انقلاب، بیمارستان کنیسه ملا حنینا، «بیمارستان خیریه دکتر سپیر» نام گرفت.
به گزارش ایلنا، دکتر سپیر تنها بیمارستانی نیست که فعالیت‌های آن به دلیل مشکلات اقتصادی و رکود در دوران کرونا، متوقف شده است اما این بیمارستان جزء معدود بیمارستان‌هایی است که در سکوت خبری دست به تعدیل نیرو زد و سرانجام اعلام توقف کرد. کارکنان اخراجی این مجموعه برای حدود دو دهه در آن شاغل بودند و حالا در بازار کار در به در به دنبال شغلی از همان جنس هستند. در حالی که با احیای این بیمارستان به راحتی اشتغال از دست رفته آنها بازمی‌گردد و در ضمن یک بیمارستان خیریه‌‌ایِ ایران که راه‌اندازی آن به نام اقلیت‌های مذهبی ثبت شده است، از میان نمی‌رود. با این حال، در مجموعه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اراده‌ای برای احیای میراث بهداشتی و درمانی کشور به چشم نمی‌خورد. به همین دلیل باید بسیار عمیق‌تر نگران تعطیلی بیمارستان‌هایی موقوفه و خیریه باشیم؛ بیمارستان‌هایی که به کمک دولت چشم دوخته‌اند اما مراجعه‌کنندگان کم درآمدشان، به زودی دیگر سقفی برای دریافت خدمات درمانی رایگان و با تعرفه خیریه، بالای سر خود نمی‌بینند.
به گفته کهن صدق، کارگران فاقد دفترچه بیمه یکی از گروه‌ها هستند به بیمارستان دکتر سپیر چشن دوخته بودند. درمان آنها که پولی نداشتند، رایگان بود اما بیمارستان باید حق‌العمل پزشکان را پرداخت می‌کرد. به همین دلیل برخورداری این بیمارستان از یک حامی مالی دائمی ضروری است. در غیر این صورت امکان ادامه فعالیت‌های آن وجود ندارد. از طرفی افزایش طلب پزشکان جراح این بیمارستان که به گفته کهن صدق، به ۳ میلیارد تومان می‌رسد، موجب شد که آنها دیگر بیماران خود را برای جراحی به این بیمارستان معرفی نکنند. در دو سال گذشته، درها یک به یک بر روی بیمارستان ۸۰ ساله‌ی دکتر سپیر بسته شدند، در نتیجه به کمک فوری وزارت بهداشت نیاز دارد.
