«ژن‌های خوب» در حال دریافت واکسن آمریکایی و انگلیسی هستند؟
مجید محمدی، تحلیلگر سیاسی در مطلبی در ایندیپندنت فارسی نوشت:
بنا به گزارش یکی از شرکت‌کنندگان در جشنواره فجر سال ۹۹ «در همان روز اول شاهد بودیم که فاصله‌گذاری اجتماعی در این محل رعایت نمی‌شد و حتی در مراسم قبل از نمایش یکی از فیلم‌ها دیدیم که دو نفر از به اصطلاح «سلبریتی»ها یکدیگر را درآغوش گرفتند؛ هیچ خبری هم از ماسک و ضدعفونی‌کننده نبود.» (کیهان ۱۴ بهمن ۱۳۹۹)
در یک ماه اخیر علی خامنه‌ای از قرنطینه حدود یک‌ساله خارج شد (بعد از این که از نیمه دسامبر واکسن فایزر در آمریکا و اروپا توزیع شد)؛ او هم به دیدارهای عمومی‌تر با مقامات می‌رود و هم از خانه خارج می‌شود و به مزار خمینی سرمی‌زند. این تغییر رفتار، این پرسش را پدید می‌آورد که آیا رهبر جمهوری اسلامی واکسن آمریکایی یا بریتانیایی را اوایل ژانویه دریافت کرده است؟ چرا که واکسن روسی و چینی به گزارش مقامات نه هنوز وارد شده و نه سازمان بهداشت جهانی آن را تایید کرده است. واکسن روسی و چینی هنوز به تایید موسسات معتبر علمی نرسیده است. واکسن تولید کوبا نیز که قرار است روی ایرانیان آزمایش شود هنوز در مراحل اولیه است. روحانیت شیعه در صد سال اخیر نشان داده است که به طب غربی اطمینان دارد (لندن و پاریس و فرانکفورت محل درمان آن‌هاست) و تبلیغات سیاسی نمی‌تواند رفتار آنها را تغییر دهد.
از سوی دیگر دو منبع قابل اعتماد در بخش اداری مجلس به نویسنده این مطلب خبر داده‌اند که رفتار اعضای مجلس در یکی دو هفته گذشته در موضوع پیشگیری و رعایت مقررات پیشگیری از کرونا تا حدی تغییر کرده است؛ آنها کمتر در غیر صحن علنی ماسک می‌زنند، دستشان را ضدعفونی نمی‌کنند و بساط دست دادن و معانقه گسترده‌تر شده است.
اخباری نیز در مورد ارسال یک محموله واکسن از کره جنوبی تا حد بار زدن هواپیما و پرواز آنها منتشر شد که بعد مقامات آنها را تکذیب کردند. اگر چنین اتفاقی نیز افتاده باشد طرف غربی یا آسیایی فروشنده سکوت پیشه کرده، چون دنیای کسب و کار دنیای رازداری است و نباید مشتری را از خود رنجاند.
از شنیدن این خبرها و قرائن نباید چندان متعجب شد. قشری که در ایران قدرت و ثروت کشور و عناوین دهان‌پرکن دارد و حکومتش را حکومت ابدی می‌داند و می‌خواهد حکومت جهانی راه بیندازد، مشکلی شرعی و اخلاقی و قانونی با رفتن جلوی صف تزریق واکسن کرونا، سفارش بهترین واکسن‌های موجود یعنی نوع آمریکایی و بریتانیایی (آنها برای عموم بد است چون هزینه ارزی‌شان بالاست و نباید آمریکا و بریتانیا نجات‌بخش مردم ایران باشند) و دست رد نزدن به محموله‌های کوچکی که از سوی سازمان‌های بین‌المللی برای آنها صادر می‌شود (برای بازاریابی) ندارند. آنها این امر را از لوازم حکمرانی می‌دانند.
در یک دنیای باز و آزاد دریافت واکسن مدرنا، فایزر، استرازنکا یا جانسون‌و‌جانسون از سوی هر کسی مشروع و اخلاقی و قانونی است؛ اگر افراد نوبت را رعایت کنند و اجازه دهند نخست بیماران و معلولان و افراد سالمند در طرح واکسیناسیون عمومی شرکت کنند. مشکل در ایران سه موضوع است که بدان‌ها می‌پردازم.
زمین رقابت برای منابع و امکانات تخت نیست
اگر مقامات می‌توانند از خارج برای خود و خانواده و برنامه‌های ویژه‌شان واکسن آمریکایی و بریتانیایی بخرند، باید راه را باز بگذارند تا اگر نمی‌خواهند برای خرید واکسن‌های معتبر برای مردم اقدام کنند، دست‌کم مجوز ورود این واکسن‌ها به کشور وجود داشته باشد. در این صورت شرکت‌های خصوصی، نهادهای حقوق بشری و موسسه‌های خیریه و بخشی از جمعیت ایرانیان مقیم خارج می‌توانند در روند تامین واکسن معتبر حداقل برای بخش کوچکی از جامعه مشارکت کنند. این یک صحنه رقابت در بازار آزاد است، اما مقامات جمهوری اسلامی درِ این بازار را بسته‌اند و تنها خود می‌توانند در زمینی شیب‌دار به بقیه گل بزنند.
ممنوعیت‌ها فقط برای محکومان است و نه حاکمان
همان طور که خط ویژه عبور و مرور چهار دهه است برای مقامات باز است و برای بقیه بسته، دریافت واکسن آمریکایی و بریتانیایی نیز میتواند برای مقامات باز بوده باشد و برای بقیه بسته. اگر یک سرباز هم این را درک نکرده باشد از عضو مجلس سیلی می‌خورد و به جای توبیخ وی، تعدادی از اعضای دیگر مجلس نیز از وی حمایت می‌کنند. در صدها موضوع دیگر مثل دسترسی به بورسیه‌های تحصیلی خارج کشور، دریافت زمین و مستغلات شهرداری، سفر با دلار دولتی به خارج، دریافت زمین و اتومبیل و وام با قیمت ارزان و بدون نوبت، دریافت مجوز برای شغل‌های پر سود، خرید شرکت‌های دولتی به ثمن بخس و دیگر منابع و خدمات عمومی این درهای باز و بسته مشاهده می‌شوند و بعید است در این یک مورد که با جان عزیزان و «ژن‌های خوب» مربوط می‌شود درها برای همه یکسان باز و بسته شوند.
تبدیل واکسن به جنگ تمدن
ایران تنها کشوری در دنیا است که نه تنها ورود واکسن‌های آمریکایی و بریتانیایی را رسما ممنوع کرده، بلکه با تبلیغات سیاسی و ایدئولوژیک مانند ادعای جاسازی «جی‌پی‌اس» یا تراشه الکترونیکی در واکسن یا مرگ تعداد زیادی از افراد واکسینه شده در پی اعتبارزدایی از آن است. در مقابل مقامات تلاش دارند از چین و روسیه و کوبا که اردوگاه سیاسی مقابل غرب هستند، واکسن دریافت کنند بدون توجه به این که اتکاپذیری این واکسن‌ها بسیار پایین‌تر از نمونه‌های غربی است (۵۰ درصد در مقابل ۹۵ درصد).
جمهوری اسلامی برای تداوم جنگ تمدنی با غرب و اصرار بر سیاست نگاه به شرق جان میلیون‌ها ایرانی و معیشت آنها را به خطر انداخته است چون بدون واکسن قابل اتکا و موثر نه تنها کشتار کرونا ادامه پیدا می‌کند، بلکه بخش قابل توجهی نمی‌توانند به سر کارهای خود بازگردند. هزینه جاه‌طلبی و جنگ تمدنی اسلام‌گرایان را ده‌ها میلیون ایرانی باید بپردازند که نظاره‌گر واکسیناسیون گسترده و پرشتاب مردم امارات، بحرین و اسرائیل هستند، کشورهایی که رهبران آنها از مدت‌ها پیش به فکر خرید معتبرترین واکسن‌ها و ایمن‌سازی شهروندان خود بودند.
***********************************
واکسن روسی را نخست بر روی خامنه‌ای آزمایش کنید!
اظهارات اخیر دکتر مینو محرز، عضو ستاد مبارزه با کرونا، مبنی بر اینکه به علت مطمئن نبودن واکسن روسی از آن استفاده نمی‌کند، واکنش‌های مختلفی در پی داشته است؛ اما گویا دکتر محرز تنها مقام مسئولی نیست که می‌گوید به واکسن روسی اعتماد ندارد.
رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس یازدهم، در گفت‌وگو با اعتمادآنلاین در واکنش به این اظهارات گفت که او نیز واکسن روسی نمی‌زند.
حسینعلی شهریاری، در این باره توضیح داد: درباره هر واکسن خارجی نظر من این است که بعد از واردات، ابتدا خود مسئولان واکسن را بزنند و در صورتی که این واکسن مشکلی نداشت برای عموم مردم استفاده شود چراکه وقتی از انجام مراحل کامل کارآزمایی بالینی واکسن اطمینان نداریم قرار نیست روی مردم ما آزمایش شود.
واکسن؛ آیا می توان علیه خامنه ای اعلام جرم کرد؟
علی خامنه‌ای و نابودی سیستماتیک مردم ایران و جنایت علیه بشریت
حنیف حیدرنژاد- آیا می‌توان علیه علی خامنه‌ای به دلیل ممنوعیت خرید واکسن کرونا تحت عنوان جنایت علیه بشریت، اعلام جرم کرد؟
علی خامنه‌ای رهبر حکومت اسلامی حاکم بر ایران در سخنرانی روز جمعه ۱۹ دی ماه تاکید کرد: «ورود واکسن آمریکایی و انگلیسی به کشور ممنوع است. این را من به مسئولین هم گفته‌ام، الان هم بطور عمومی می‌گویم.» با این حرف که معنی حکم حکومتی داشته و بالاتر از قانون به شمار می‌رود، عملا بیش از ۸۲ میلیون نفر مردم ایران از دسترسی به یک امکان پزشکی محروم می‌شوند.
او در مورد علت این تصمیم می‌گوید: «اگر آمریکایی‌ها توانسته بودند واکسن تولید کنند، این افتضاح کرونایی در کشور خودشان پیش نمی‌آمد. چند روز پیش در ظرف ۲۴ ساعت، اینها چهار هزار نفر تلفات داشتند. اینها اگر بلدند واکسن درست کنند، اگر کارخانه‌ی فایزرشان میتواند واکسن درست کند، چرا می‌خواهند به ما بدهند؟ خب خودشان مصرف کنند که این قدر مرده و کشته‌‌ی زیاد نداشته باشند. انگلیس هم همینجور.»
خامنه ای در مورد موضوعی حرف می‌زند که در موردش هیچ صلاحیت تخصصی ندارد. در حالی که دانشمندان و موسسات معتبر همه دنیا و سازمان بهداشت جهانی اعتبار واکسن‌های مورد اشاره‌ی خامنه‌ای را تائید کرده‌اند، او بدون کوچک‌ترین تخصصی، تائید آنها را رد می‌کند. در حالی که خرید و تزریق واکسن کرونا و نجات جان شهروندان در کشورهای آزاد دنیا اولویت شماره یک همه حکومت‌هاست، علی خامنه‌ای مردم ایران را از دسترسی به این امکان پزشکی محروم می‌کند.
علت اصلی حکم خامنه‌ای از یکطرف در تفکر ایدئولوژیک و لجاجتِ بیمارگونه او با آمریکا و غرب و از طرف دیگر در ذهن بیماری ریشه دارد که همه چیز را بر اساس تئوری توطئه تحلیل کرده و به همه کس و همه چیز با دیده تردید می‌نگرد. او می‌گوید: «به اینها اعتماد نیست؛ من واقعاً اعتماد هم ندارم، نمی‌دانم، گاهی اوقات هست که اینها می‌خواهند واکسن را روی ملّت‌های دیگر امتحان کنند، ببینند اثر می‌کند یا نمی‌کند.»
جنایت علیه بشریت؟
با نظر به برخی اسناد حقوق بین‌الملل این پرسش مطرح است که آیا می‌توان علیه این حکم علی خامنه‌ای، در چهارچوب حقوق بین‌الملل با عنوان جنایت علیه بشریت، اعلام جرم کرد؟ این موضوعی است که امیدوارم حقوقدانان ایرانی که در خارج از کشور در این زمینه تخصص دارند، مورد بررسی قرار دهند.
ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر برخورداری و تامین «مراقبت‌های پزشکی» را یکی از موارد حقوق بشر دانسته که حکومت‌ها موظف به رعایت و تامین آن هستند. این اعلامیه در مقدمه خود می‌آورد: «دولت‌های عضو متعهد شده‌اند که احترام جهانی و رعایت واقعی حقوق بشر و آزادی‌های اساسی را با همکاری سازمان ملل متحد تامین کنند.» در اینجا تاکید بر «رعایت و تامین» این حقوق می‌باشد.
اگر چه اعلامیه جهانی حقوق بشر برای کشورهای امضاکننده الزام‌آور نیست، اما «میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی سازمان ملل متحد» برای کشورهای امضاکننده آن، از جمله ایران، الزام آور می‌باشد. ماده ۱۱ این میثاق، بند۲، حرف د، کشورهای عضو را موظف به «ایجاد شرایط مناسب برای تأمین مراجع پزشکی و کمک‌های پزشکی برای عموم در صورت ابتلا به بیماری» می‌داند.
اساسنامه دادگاه جنایی بین‌المللی رم، در بند ۲ ماده ۷ یکی از مواردی که میتواند جنایت علیه بشریت تلقی شود را اینچنین مشخص می‌کند: «مجموعه‌ای از اعمالی است که به دنبال و یا در ادامه سیاست یک دولت یا سازمان …» ایجاد می‌شود. در ذیل حرف ب، این بند، در تعریف یکی از موارد، تحت عنوان «نابودسازی» آمده است: «نابود سازی» شامل تحمیل عمدی اوضاع و احوال زندگی از جمله محرومیت از دسترسی به غـذا و دارو می‌باشد که به شکل سیستماتیک و به قصد نابود کردن بخشی از جمعیت بشری صورت گیرد.»
اگرچه حقوق بین‌الملل و تفسیر موارد مربوط به هر یک از مواد آن بسیار پیچیده است و اگرچه کارشناسان برجسته در مورد تفسیر هر ماده قانونی با هم اختلاف نظر دارند، اما کاملا واضح است که این حکم حکومتی علی خامنه‌ای، عدم دسترسی به امکانات پزشکی را بر مردم ایران «تحمیل» می‌کند. و از آنجا که او فردی است که سیاست‌های کلان حکومت را تعیین می‌کند، این حکم عملا «تعیین کننده سیاست دولت» و نهادهای زیر نظر اوست. بدین ترتیب او، حداقل، از زمان این سخنرانی به بعد مسئول مستقیم مرگ های ناشی از کرونا و پیامدهای انسانی، خانوادگی، اجتماعی و سیاسی آن بوده و باید در مقابل آن به پاسخگوئی کشانده شود.
علی خامنه‌ای حق ندارد در مورد جان و زندگی میلیون‌ها نفر انسان حکم صادر کند. نهادهای حکومتی که از او پیروی کنند شریک جرم او هستند. هر فردی در هر مقام و موضع (در درون حکومت یا خارج از آن) که در مورد این حکمِ جنایتکارانه سکوت کند، با سکوت خود عملا آن را تائید می‌کند.
علی خامنه‌ای در راس حکومت اسلامی حاکم بر ایران، «نابود کردن سیستماتیک» ایران و ایرانیان را در دستور کار خود قرار داده است. این یک مسئولیت میهنی برای ایرانیان و یک مسئولیت انسانی برای غیرایرانیان است که در مقابل این سیاست نابودکننده ساکت ننشسته و همه ابزارهای لازم در عرصه حقوق بین‌الملل را به کار گرفته تا علی خامنه‌ای و رهبران این حکومت را به دادخواهی و پاسخگویی بکشانند. در کنار اقدامات بین المللی، می‌توان امیدوار بود که مردم ایران در داخل کشور نیز به اینهمه تحقیر و قیمومیت ولی فقیه تن نداده و همه توان و امکانات خود را برای پایان دادن به عُمر نکبت بار و ویرانگر این حکومت به کار بگیرند.
