منصور امان
پیام ارسال پرونده ج.ا به شورای حُکام
در دنیای ذهنی حاکمان ج.ا هیچ چیز سر جای خود نیست، تصورات آنها از آرایش صحنه بین المللی پس از تغییر دولت آمریکا به هم ریخته و رشته های باریکی که این پندارهای دور و دراز را به واقعیت آویخته بود، یکی پس از دیگری از هم گُسسته می شود تا پرورندگانش را پریشان حال بر جای بگذارد.
برخلاف آنچه که آقای خامنه ای و همدستانش به خود وعده می دادند، نقل مکان دموکراتها به کاخ سفید نه تنها شاخه نجات “نظام” از باتلاق اجتماعی – اقتصادی نگردید، بلکه در حال افزایش فشار تا جایی ست که می تواند آنها را به قعر ببرد. ارسال پرونده شرارت هسته ای ج.ا به شورای حُکام آژانس، یکی دیگر از نشانه های نااُمیدکننده ای است که دستگاه حاکم تنها چند هفته پس از آغاز ریاست جمهوری آقای بایدن دریافت می کند.
پیش از این، آمریکا در واکُنش به حملات تروریستی به پایگاه خود در اربیل و موشک پرانی در بغداد، دست به عملیات نظامی علیه یکی از مراکز مُزدوران عراقی ج.ا موسوم به “حشدالشعبی” زده بود. فراتر از بُعد نظامی به گونه مُجرد، دولت جدید آمریکا به این گونه به علامت سووال سیاسی که ج.ا به آدرسش ارسال کرده بود، با علامت تاکید پاسُخ می گفت.
میزان آشُفتگی رژیم ولایت فقیه از نتیجه این مُبادله را می توان از حمله موشکی روز گذشته (چهارشنبه، ۱۴ اسفند) به پایگاه “عین الاسد” برگرفت. اقدام مزبور سردرگُمی نیرویی را به نمایش می گذارد که در آزمون اربیل مردود شده و حال چاره خویش را در کوفتن به درب بسته می جوید. اگر با مُسامحه پذیرفته شود که موشکهای شلیک شده به اربیل هدفی سیاسی را نیز با خود حمل می کردند، اما شلیک به عین الاسد بی تردید فقط پیام بُحران و تنش را مُنتقل می کند.
حاکمان ج.ا اکنون می توانند با اطمینان خاطر تشکیل پرونده علیه خود در آژانس را نیز یکی دیگر از نشانه های دوران آقای بایدن ارزیابی کنند. با نگاه به مضمون سیاسی این اقدام، شکل خُروجی آن از شورای حُکام آژانس اهمیتی فرعی پیدا می کند، زیرا:
۱- آمریکا توانسته است توافُق اُروپا را جلب کند و شُرکای “برجامی” مُلاها را به خط خود بیاورد. نخُستین ثمره شکل گیری این جبهه، فراتر رفتن اُروپا از هُشدارهای روتین رسانه ای در برابر بدکرداری اتُمی ج.ا و دست زدن به اقدام مُشخص علیه آن است. بروکسل به عملیات نظامی اخیر آمریکا علیه منافع ج.ا هم چراغ سبز نشان داد و اینک نیز پرونده “نظام” را زیر بغل زده است.
۲- طرح قطعنامه تنبیهی در شورای حُکام به معنای گشوده شدن درب شورای امنیت سازمان ملل به روی ج.ا و به مُوازات آن، گُسترده تر گردیدن ابعاد بین المللی بُحران مُلاها و سخت تر شدن پیامدهایش برای آنان است. آمریکا و اُروپا به وسیله تهیه این قطعنامه روشن کرده اند که در پروسه رویارویی همه جانبه (هسته ای، منطقه ای، موشکی، تروریسم) با رژیم حاکم بر ایران، آماده اند مکانیزم شورای امنیت، تحریمها و فراتر از آن را به کار گیرند و فعال کنند.
انتهای عُمر ترفند “نه جنگ، نه مُذاکره” در اُفق پدیدار شده است. با هر حرکت شرورانه و اقدام باجگیرانه و در سوی مُقابل با هر فراخوان و اعلام آمادگی آمریکا برای مُذاکره، پایان این راه نزدیک تر و چینهای نگرانی و ترس بر پیشانی فرتوت آقای خامنه ای بیشتر و عمیق تر می شود. او و نظامش در میانه یک پروسه استهلاک بسر می برند که در آن هر “امتیاز” گرفته شده نیرویی است که طناب افتاده بر گردنش ا سفت تر می کند و هر “پیشروی”، گامی است که او را به لبه پرتگاه نزدیک تر می سازد.
