خبرگزاری هرانا – کسری نوری، درویش گنابادی زندانی صبح امروز جمعه ۲۹ اسفندماه از زندان اوین به مکان نامعلومی منتقل شد. آقای نوری پیشتر در تاریخ ۵ بهمن‌ماه طی یک تماس تلفنی با خانواده خود از انتقالش به زندان اوین خبر داده بود.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، صبح امروز جمعه ۲۹ اسفندماه ۱۳۹۹، کسری نوری، درویش گنابادی از زندان اوین به مکان نامعلومی منتقل شد.
انتقال ناگهانی آقای نوری در روزهای پایانی سال و بی‌خبری از وضعیت او موجب نگرانی خانواده این درویش گنابادی زندانی شده است.
آقای نوری که دوران محکومیت خود را در زندان عادل آباد شیراز سپری می‌کرد، عصر روز شنبه ۴ بهمن‌ماه از بند سیاسی این زندان خارج و در تاریخ ۵ بهمن‌ماه طی یک تماس تلفنی با خانواده خود از انتقالش به زندان اوین خبر داده بود. پیش از این و با وجود درخواست آقای نوری برای انتقال به یکی از زندان‌های استان تهران که محل زندگی خانواده اوست، مخالفت شده بود.
کسری نوری، دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد حقوق بشر دانشگاه تهران و از مدیران وبسایت مجذوبان نور در جریان واقعه گلستان هفتم در سحرگاه ۱ اسفندماه ۹۶ به همراه صدها تن دیگر از دروایش بازداشت و به زندان تهران بزرگ منتقل شد.
آقای نوری توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی احمدزاده به به تحمل ۱۲ سال حبس تعزیری، ۷۴ ضربه شلاق، ۲ سال تبعید به ثلاث باباجانی، ۲ سال ممنوعیت خروج از کشور و ۲ سال محرومیت از عضویت در گروه‌ها و احزاب و دسته‌جات سیاسی و اجتماعی و فعالیت رسانه‌ای محکوم شد. این حکم با توجه به عدم درخواست تجدیدنظر تایید و به وی ابلاغ شد.
با اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی ۷ سال و نیم حبس تعزیری قابل اجرا است.
کسری نوری آذرماه سال ۹۸ از زندان تهران بزرگ به زندان عادل آباد شیراز منتقل شده بود و از آن زمان تا تا به امروز در بند امنیتی این زندان بسر می‌برد.
این جنایت ننگ تاریخ انسانیت است
در پی جان باختن بهنام محجوبی، زندانی سیاسی و درویش گنابادی، در بیمارستان لقمان تهران، پنج تن از دراویش دیگر زندانی با ارسال پیامی اعلام کردند که از این «کشتن‌ها» نمی‌ترسند.
عباس دهقان، کیانوش عباس‌زاده، مصطفی عبدی، محمد شریفی‌مقدم و کسری نوری در پیامی از زندان نوشتند که «بهنامِ ما به قتل رسیده است و این جنایتی بزرگ است. آمران، عاملان و شاهدانِ سکوت پیشه‌کرده این جنایت ننگ تاریخ انسانیتند.»
آنها بهنام محجوبی را «شهید» خواندند و نوشتند که «به شهادت رساندن بهنام محجوبی در زندان اوین حامل پیام همیشگی‌شان بود برای ما: می‌کشیم.»
این پنج زندانی در ادامه متن خود نوشته‌اند: «اما این پیام خود روایت‌گر ترسی دیگر است؛ ترس عمیقِ دیکتاتور از اندیشه، از شهامت، از دوستی، از رفاقت و هر آن خصیصهٔ انسانی که پایه‌های دیکتاتوری ضدعقلانی‌اش را خدشه‌دار می‌کند.»
آقای محجوبی روز ۲۵ بهمن به خاطر از کار افتادن برخی اندام‌های داخلی، از زندان اوین به بیمارستان آورده شد و صالحه حسینی، همسر بهنام محجوبی، پس از دیدن او در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان لقمان به رادیو فردا گفت که عدم رسیدگی به موقع پزشکی و تأخیر در اعزام او به بیمارستان باعث وخامت وضعیت جسمانی و در نهایت به کما رفتن این زندانی عقیدتی شد.
پنج درویش دیگر زندانی در پیام خود از زندان، در مورد مسئولان جمهوری اسلامی نوشتند که «آنقدر پیکر عزیز بر دستانمان گذاشته‌اند که فرصت زاری کردن برایشان نداریم.»
آنها مرگ بهنام را «پیامی» توصیف کردند «که در سالهای اخیر مکرر مخابره می‌شود؛ از خیابان‌های شهر در به گلوله بستن مردم، از اتاق‌های بازجویی، از سلول‌های امنیتی و از میانهٔ بندهای زندان.»
این زندانیان عقیدتی در ادامه نوشته‌اند که «قلعه‌بانان این حجت با ما تمام کرده‌اند که اگر می‌خواهید بمانید می‌بایست با ابلیس قراری ببندید، پاسخِ ما اما تغییری نکرده است.»
