شماری از فعالان داخل و خارج ایران در نامه‌ای اعتراضی به رئیس‌جمهوری چین، سند همکاری‌های ۲۵ ساله جمهوری اسلامی و چین را قراردادی فاقد اعتبار و غیر انسانی خواندند و هشدار دادند که رژیم حاکم نماینده مردم ایران نیست.
به گزارش رادیو فردا، در این نامه که خطاب به شی جین‌پینگ نوشته شده، آمده است سند جامع همکاری میان دو کشور در «نزد ملت ایران یادآور قراردادهای ننگینِ ترکمانچای و گلستان است، بنابراین انتظار داریم با فراخواندنِ وزیر امور خارجه‌ی خود به پکن از پیگیری این قرارداد جلوگیری به عمل آورید».
این نامه می‌افزاید که جمهوری اسلامی «نماینده ملت ایران نیست» و این قرارداد را صرفا با هدف نجات خود از سرنگونی و فروپاشی امضا کرده است.
کنشگران و فعالان معترض به این قرارداد از جمله نرگس محمدی و محمد نوری‌زاد، کید دارند که «قرارداد استراتژیک ۲۵ ساله در تعارض با منافع ملی ایران است و به لحاظ اخلاقی، سیاسی، حقوقی و انسانی مردود است.
سایر منتقدان این توافق از جمله وزارت خارجه آمریکا نیز آن را با عهدنامه ترکمانچای بین ایران و روسیه تزاری مقایسه می‌کنند؛ عهدنامه‌ای که بر اساس آن ایران کنترل بخش‌های بزرگی از سرزمین خود در جنوب قفقاز را از دست داد و آن‌ها را به روسیه واگذار کرد.
نگذاریم ایران را بفروشند و ایرانی را به بردگی بکشانند
بیانیه بنیاد میراث پاسارگاد: رییس جمهور پیشین حکومت اسلامی اعلام کرد که: «پیش نویس این قرارداد، پنهانی و دور از چشم ملت ایران تهیه شده، و مفاد آن خلاف منافع ملت و کشور است».
گفته های احمدی نژاد، که خود یکی از ارکان این رژیم بوده است، (و اکنون به دلایلی ناروشن مقابل بخشی از رژیم ایستاده و دهان به راستگویی گشوده) نشان می دهد که شایعه ی «قرارداد 25 ساله ی پنهانی بین حکومت اسلامی و دولت چین» که مدتهاست سبب نگرانی های شدید برخی از کارشناسان اقتصادی، و بسیاری از مردمان آگاه و دلسوز ایران شده، یک واقعیت است.
واقعیتی که سخنگوی وزارت خارجه رژیم اسلامی نیز به ناچار آن را تایید کرده است؛ با این توضیح شرم آور که: « سند همکاری‌های جامع و راهبردی بیست و پنج ساله ایران و چین افتخارآمیز و به نفع روابط راهبردی دو کشور است»
در عین حال اکنون روشن است که ادعای نشریه انگلیسی پترولیوم اکونومیست (سوم سپتامبر 2019) نیز، در مورد این قرارداد و پس از سفر ظریف به چین کاملا درست بوده است.
پترولیوم در آن زمان نوشت: «موضوع این قرارداد 25 ساله فروش و کنترل «بخش های انرژی، نفت و گاز و زیرساخت های حمل و نقل و جاده ها» به کشور چین در مقابل 400 میلیارد دلار می باشد. در سند پیش نویس قید شده است که نفت و گاز ایران به طور توافقی از قبل به چین فروخته می شود اما چین می تواند پول محصولات خریداری شده را با دو سال تاخیر پرداخت کند».
مسئولین حکومت اسلامی حاکم بر ایران سال هاست که علاوه بر بی توجهی های عمدی و ویرانگری های گسترده در حوزه ی میراث های فرهنگی، تاریخی و طبیعی غیرمذهبی ایران، بخش هایی از ثروت های فیزیکی و غیرفیزیکی ایرانیان را «سخاوتمندانه» به حکومت هایی بخشیده اند که مدافع عملیات انسان ستیزانه و ضد ایرانی این رژیم هستند. همچنین حکومت اسلامی درسه دهه گذشته چندین قرار داد مخفیانه با کشورهای مختلف امضا کرده که هر کدام از آن ها نه تنها ایران امروز را فقیرتر و عقب مانده تر از اکنون می سازد، بلکه ایران فردا و نسل آینده را نیزدر وضعیتی خطرناک و متزلزل قرار خواهد داد.
هموطنان گرامی، شما در هر کجای ایران و جهان که باشید، مالکین واقعی ایران و همه ی ثروت های آن هستید. از نظر قوانین بین المللی هیچ حکومتی نمی تواند که بدون اطلاع و موافقت کامل شهروندان ذره ای از اموال آن ها را به دیگران ببخشد، بفروشد و یا حیف و میل کند.
قرارداد اخیر حکومت اسلامی اگر به مرحله نهایی برسد، درواقع حکم فروش ایران و بردگی ایرانیان را دارد. ایرانیان نه تنها مثل همیشه هیچ بهره ای از دلارهایی که به دست حکومت اسلامی می رسد نخواهند برد، بلکه برای بیست و پنج سال باید حضور اربابان و اشغالگران تازه ای را، در کنار اشغالگران کنونی در سرزمین شان تحمل کنند.
هموطنان عزیز و گرامی ممکن است اعتراض شما مثل همیشه اثری در تصمیم گیری های این حکومت دیکتاتوری و غیرقانونی نداشته باشد اما سکوت شما، و به ويژه افراد و گروه هایی که خود را اپوزیسیون حکومت اسلامی حاکم بر ایران می دانند، می تواند نوعی موافقت و یا بی توجهی نسبت به این خرید و فروش غیر انسانی و ضد ملی به حساب آید.
صدای اعتراض شما، به هر شکلی که باشد، نشانه ی مخالفت شما با فروش ثروت های ملی ایرانیان است. اجازه ندهید که حکومت اسلامی آزادی کشِ و مردم ستیز، به نام شما هموطنان تان را به بردگی بیگانگان بکشاند.
