اگر در سالهای پیش رو کاری اساسی برای بهبود شرایط اقلیمی کره زمین انجام نشود، مردم ۸۰ سال دیگر در پایان قرن و آغاز ۲۱۰۰ ناچارند حدود شش ماه آب و هوای گرم تابستانی را تاب بیاورند.
به گزارش سی‌ان‌ان، یافته‌های یک پژوهش نشان میدهد در ۶۰ سال گذشته میانگین ۱۷ روز به طول فصل گرما در سراسر جهان افزوده شده و اگر این روند با ضرباهنگ امروزی ادامه یابد، کمتر از ۸۰ سال دیگر در پایان قرن ۲۱ طول فصل تابستان از ۹۰ روز به ۱۸۰ روز افزایش می‌یابد. به این ترتیب، آب و هوای گرم تابستانی تقریبا نیمی از سال را پوشش میدهد.
یوپینگ گوان، عضو ارشد گروه و مسئول این پژوهش می‌گوید: «تابستان‌ها داغ‌تر و طولانی‌تر می‌شوند و زمستان‌ها گرم‌تر و کوتاه‌تر و این از پیامدهای گرمایش زمین است.» گرچه شاید طولانی‌تر شدن تابستان بهترین فرصت برای بهره بردن از تعطیلی‌ها و سفر رفتن باشد اما گرم شدن درازمدت هوا می‌تواند سلامتی، محیط زیست و کشاورزی ما را به شدت تحت تاثیر قرار دهد.
این جابه‌جا شدن فصل‌ها و افزایش دمای هوا بر زندگی انسان هم تاثیر می‌گذارد. با بر هم خوردن عملکرد و ساختار اکوسیستم‌ها، دیگر نمی‌توان در زمین‌های کشاورزی برخی گیاهان و مواد غذایی را پرورش داد و با از بین رفتن این گونه‌های گیاهی، پرورش برخی گونه‌های جانوری و حیوان‌ها هم به فراموشی سپرده می‌شود. از سوی دیگر، با گرم‌تر شدن هوا دوره حضور پشه‌ها به ویژه در بلندی‌ها افزایش می‌یابد و فراگیری بیماری‌هایی چون تب دنگی بیشتر می‌شود.
پایان حیات روی کره زمین؛ نتایج تحقیقات دانشمندان ناسا
دانشمندان می گویند کره زمین در یک میلیارد سال آینده جو غنی از اکسیژن خود را از دست میدهد و باعث مرگ تقریباً تمام حیات این سیاره خواهد شد.
به گزارش اسپوتنیک، بر اساس تحقیقات منتشر شده در مجله Nature Geoscience، طول عمر انسان‌ها از طریق مدل سازی مشخص شد و نشان میدهد که زمین تا ۱ میلیارد سال دیگر وجود خواهد داشت.
محققان با در نظر گرفتن عواملی مانند آب و هوا، فعالیت‌های زمین شناسی، فرآیند‌های بیولوژیکی و فعالیت‌های خورشیدی، شبیه سازی زمین را ایجاد کردند. معلوم شد که با گرم شدن خورشید، محتوای دی اکسید کربن در جو به دلیل جذب گرما توسط مولکول‌های دی اکسید کربن و تخریب آن‌ها شروع به کاهش می‌کند. لایه ازن نیز از بین خواهد رفت و زمین نابود خواهد شد.
وقتی سطح دی اکسید کربن به زیر مقدار بحرانی برسد که حدود ۱۰ هزار سال طول خواهد کشید، گیاهان دیگر قادر به پشتیبانی از فرآیند فتوسنتز نخواهند بود و از بین می‌روند. اکسیژن موجود در جو نیز کاهش می‌یابد که برای همه حیوانات خشکی و دریایی ضرر خواهد داشت. در عین حال، انتشار متان شروع می‌شود که باعث ناپدید شدن موجودات زنده می‌شود. فقط میکروارگانیسم‌های بی هوازی بر روی زمین باقی می‌مانند، که مشابه زیست کره زمین قبل از ظهور موجوداتی مانند انسان است.
