خبرگزاری ایلنا در گزارشی نوشت: در قانون اساسی بارها تاکید شده که همه شهروندان باید زندگی شایسته وتوام با منزلت انسانی داشته باشند اما وقتی به قانون عمل نمیشود هر روز و هر سال شاهد کاسته شدن از سطح کیفی زندگی مردم هستیم؛ از سطح منزلت دهکهای کم درآمد تا جایی کاسته شده که مجبورند خلاءهای سفره را با پوست مرغ، مادهای پر از هورمون و بیکیفیت، پر کنند!
«پای مرغ دارید؟» این جملهی سوالی را با خجلت بسیار سالهاست که از زبان مادران و سرپرستان خانوار میشنویم که در نهایت استیصال برای تامین حداقلهای پروتئینی سفرههای فرزندانشان به مغازههای فروش مرغ و گوشت مراجعه میکنند. این جمله شاید امروز دیگر خیلی تعجبانگیز نباشد چراکه کوچکتر شدن هرچه بیشتر سفرههای مردم، پدیدههای ناراحت کنندهتری را در سبد خانوارهای کم درآمد و حاشیهنشین قرار داده است: خرید پوست مرغ به قیمت چندین هزار تومان!
این در حالیست که در جمهوری اسلامی یک لباس شخصی چاقوکش معروف به “حسن رعیت” از هیچ به ثروتی افسانه ای رسیده است و امروز او را در نمایش قوه قضائیه رئیسی برای به اصطلاح “مبارزه با فساد” محاکمه می کنند.
عباس عبدی، تحلیلگر سیاسی در این باره نوشت: اینکه افراد نزدیک و دور و مطلع از زندگی او به خود زحمت ندادند تا بپرسند چنین زندگی اشرافی را از کجا تامین کرده است پرسش کوچک ماجرا است. پرسش مهمتر این است که چرا چنین سبکی از زندگی توانسته لانهای برای جذب صاحبان قدرت باشد؟ با محاکمه یا محکوم کردن رعیت هیچ مشکلی حل نخواهد شد.
اینکه کسی نمیپرسد این همه ثروت از کسی که هیچ نوع کارآفرینی ندارد از کجا آمده؟ چگونه: «رعیت» به راحتی «ارباب» شده است؟ کسی نمیپرسد که این سبک زندگی برای کسی که حداکثر هنرش نشستن بر ترک موتور و به نام انقلاب علیه معترضان برخورد میکند از کجا آمده است؟ کسی نمیپرسد که چرا این همه افراد صاحب قدرت به آنجا رفت و آمد داشتهاند و هیچ احتمالی از ضدیت آن زندگی با قوانین و ارزشهای رسمی نمیدادهاند و خیلی هم از داشتن این رابطه و رفت و آمد مشعوف بودهاند؟…