۲۳۱ کنشگر مدنی و سیاسی از ۵۰ شهر و ۲۵ استان ایران با انتشار نامه‌ای خطاب به مردم ایران، با «نمایشی» خواندن انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ خواستار تحریم آن شدند «تا حکومت ضدمردمی تداوم نیابد».
امضاکنندگان این نامه که اسامی افرادی از طیف‌های مختلف سیاسی و مدنی، اقلیت‌های دینی و بازماندگان قربانیان انواع سرکوب در ایران پای آن دیده می‌شود، از این عنوان برای نامه خود استفاده کرده‌اند: «هم‌آوا برای بایکوت انتخابات خرداد ۱۴۰۰ و گذر خشونت‌پرهیز از جمهوری اسلامی به حکومت مردم، به‌وسیله مردم و برای مردم».
در این نامه که یک نسخه از آن به‌دست رادیو فردا رسید، امضاءکنندگان خود را نمونه‌ای از «رنگین‌کمان ملت ایران، از دگراندیشان، باورها و ادیان، تیره‌ها و تبارهای گوناگون ایرانی، از استان‌ها و شهرها و روستاهای گوناگون از سراسر کشور» معرفی کرده‌اند که همچون میلیون‌ها شهروند ایرانی «قربانی فساد و خشونت و ناکارآمدی ولایت فقیه و قانون اساسی نظام بسته و دیکتاتوری حاکم» شده‌اند.
هدف از تحریم انتخابات ۱۴۰۰ در این نامه، گذار خشونت‌پرهیز و صلح‌جویانه از نظام ولایت فقیه در راستای دستیابی به یک «قانون اساسی دموکراتیک و سکولار مبتنی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر» عنوان شده است.
محمد نوری‌زاد (زندانی سیاسی)، اکرم نقابی (مادر سعید زینالی و از مادران پارک لاله)، محمد نجفی (وکیل دادگستری و زندانی سیاسی)، فرنگیس مظلوم (مادر سهیل عربی زندانی سیاسی)، جواد لعل محمدی (کانون صنفی معلمان)، حشمت‌الله طبرزدی (زندانی سیاسی سابق و دبیرکل جبهه دموکراتیک ایران)، مهناز سرابی کدخدایی (مادر علیرضا شیرمحمدعلی که در زندان کشته شد)، کورش زعیم (جبهه ملی رهبری ایران سامان ششم)، هاشم خواستار (آموزگار و امضاکننده بیانیه معروف به ۱۴+۱۴) شماری از امضاکنندگان این نامه‌اند.
صادق زیباکلام در این باره گفته: با توجه به وعده‌هایی که آقای روحانی طی این هشت سال داد، به خصوص در سال ۹۶، اما در انجام این وعده‌ها یا ناتوان بود، با به نوعی نگذاشتند که عملی شود، بنابراین به مردم اثبات شد که قدرت نهاد‌های انتصابی از انتخابی بیشتر است و بر این اساس آن‌ها این سوال را از خود می‌کنند برای چه باید در انتخابات شرکت کنند، بنابراین انتخابات پیش رو با مشارکت حداقلی مانند آنچه در که در انتخابات مجلس یازدهم رخ داد را شاهد خواهیم بود.
