فرزین رضایی روشن به بیمارستان روانپزشکی امین آباد منتقل شد
خبرگزاری هرانا – طی روزهای اخیر فرزین رضایی روشن، زندانی سیاسی تبعیدی که در یکی از سلول های انفرادی زندان رجایی شهر محبوس بود، به بیمارستان روانپزشکی امین آباد منتقل شد. وی روز دوشنبه ۲۰ اردیبهشت‌ماه به بهانه انتقال به بیمارستان از زندان اوین خارج و به زندان رجایی شهر کرج تبعید شد. آقای رضایی روشن از روز دوشنبه در یکی از سلول‌های انفرادی بند امن این زندان نگهداری میشد.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، اخیرا فرزین رضایی روشن، زندانی سیاسی از یکی از سلول های انفرادی بند امن زندان رجایی شهر به بیمارستان روانپزشکی امین آباد، منتقل شد.
آقای رضایی روشن از روز دوشنبه ۲۰ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۰، به بهانه انتقال به بیمارستان از زندان اوین خارج و به زندان رجایی شهر کرج تبعید شده بود.
او از زمان انتقال در یکی از سلول های انفرادی بند زندان رجایی شهر نگهداری شده است.
فرزین رضایی روشن در خردادماه ۹۶ توسط ماموران اطلاعات سپاه بازداشت و به بازداشتگاه این نهاد موسوم به بند دو الف زندان اوین منتقل شد. وی پس از ۸ روز با تودیع قرار وثیقه به صورت موقت و تا پایان مراحل دادرسی آزاد شد.
این شهروند نهایتا توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ماشالله احمدزاده از بابت اتهامات “تبلیغ علیه نظام و اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی” به ۴ سال حبس تعزیری محکوم شد. وی نهایتا در اسفندماه ۹۸ بازداشت و جهت تحمل دوران محکومیت خود به زندان اوین منتقل شد.
این جنایت ننگ تاریخ انسانیت است
آدينه، 29 اسفند ماه 1399 = 19-03 2021
در پی جان باختن بهنام محجوبی، زندانی سیاسی و درویش گنابادی، در بیمارستان لقمان تهران، پنج تن از دراویش دیگر زندانی با ارسال پیامی اعلام کردند که از این «کشتن‌ها» نمی‌ترسند.
عباس دهقان، کیانوش عباس‌زاده، مصطفی عبدی، محمد شریفی‌مقدم و کسری نوری در پیامی از زندان نوشتند که «بهنامِ ما به قتل رسیده است و این جنایتی بزرگ است. آمران، عاملان و شاهدانِ سکوت پیشه‌کرده این جنایت ننگ تاریخ انسانیتند.»
آنها بهنام محجوبی را «شهید» خواندند و نوشتند که «به شهادت رساندن بهنام محجوبی در زندان اوین حامل پیام همیشگی‌شان بود برای ما: می‌کشیم.»
این پنج زندانی در ادامه متن خود نوشته‌اند: «اما این پیام خود روایت‌گر ترسی دیگر است؛ ترس عمیقِ دیکتاتور از اندیشه، از شهامت، از دوستی، از رفاقت و هر آن خصیصهٔ انسانی که پایه‌های دیکتاتوری ضدعقلانی‌اش را خدشه‌دار می‌کند.»
آقای محجوبی روز ۲۵ بهمن به خاطر از کار افتادن برخی اندام‌های داخلی، از زندان اوین به بیمارستان آورده شد و صالحه حسینی، همسر بهنام محجوبی، پس از دیدن او در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان لقمان به رادیو فردا گفت که عدم رسیدگی به موقع پزشکی و تأخیر در اعزام او به بیمارستان باعث وخامت وضعیت جسمانی و در نهایت به کما رفتن این زندانی عقیدتی شد.
پنج درویش دیگر زندانی در پیام خود از زندان، در مورد مسئولان جمهوری اسلامی نوشتند که «آنقدر پیکر عزیز بر دستانمان گذاشته‌اند که فرصت زاری کردن برایشان نداریم.»
آنها مرگ بهنام را «پیامی» توصیف کردند «که در سالهای اخیر مکرر مخابره می‌شود؛ از خیابان‌های شهر در به گلوله بستن مردم، از اتاق‌های بازجویی، از سلول‌های امنیتی و از میانهٔ بندهای زندان.»
این زندانیان عقیدتی در ادامه نوشته‌اند که «قلعه‌بانان این حجت با ما تمام کرده‌اند که اگر می‌خواهید بمانید می‌بایست با ابلیس قراری ببندید، پاسخِ ما اما تغییری نکرده است.»
