بازهم اعلام خبر یک قتل مشکوک با یک نام ایرانی پرمعنا



اردشیر دانشجوی نخبه به قتل غیر عمد دوستش متهم شد

روزنامه دولتی “ایران” نوشت: امدادگران اورژانس با تماس پسر جوانی به‌نام اردشیر راهی خانه‌ای شدند و به محض ورود با بدن نیمه جان پسری به‌نام رامبد رو به رو شدند وقتی او را به بیمارستان منتقل کردند رامبد به طرز مشکوکی جان باخت.

با اعلام موضوع به پلیس بلافاصله اردشیر تحت بازجویی قرار گرفت. اما وی منکر اطلاع از علت مرگ رامبد شد. با این حال وقتی نتیجه کالبد شکافی مشخص کرد که وی بر اثر خوردن یک ماده شیمیایی مرگبار جان باخته است تیم جنایی بار دیگر به بازجویی از اردشیر پرداخت.

پسر جوان که خود را نخبه دانشگاه و از مدال آوران المپیاد شیمی معرفی می‌کرد گفت: من و رامبد سال‌ها در مدرسه تیزهوشان همکلاسی بودیم و بعد هم در دانشگاه شریف قبول شدیم. وقتی لیسانس گرفتیم در مقطع فوق لیسانس من تغییر رشته دادم و در دانشگاه معتبر دیگری مشغول به تحصیل شدم.

همزمان کار هم می‌کردم و به همین خاطر دیگر کمتر رامبد را می‌دیدم تا اینکه من با دختری عقد کردم. بعد شنیدم که رامبد از یک دانشگاه معتبر امریکایی در مقطع دکتری بورسیه تحصیلی گرفته و قصد دارد از ایران برود. به همین خاطر به او تلفن کردم و بعد هم قرار ملاقات گذاشتیم تا همدیگر را ببینیم. وقتی شنید من بی‌خبر از او ازدواج کرده‌ام خیلی ناراحت شد و کمی با من سرسنگین بود من هم برای اینکه با دلخوری از ایران نرود یک روز او را به خانه‌ام دعوت کردم.

پدر و مادرم برای اینکه ما راحت باشیم از خانه بیرون رفتند وقتی دوستم به خانه آمد برایش مشروب آوردم. من در یخچال مقداری کلروفرم داشتم و خودم گاهی می‌خوردم و اتفاقی هم نمی‌افتاد. چون خودم شیمی خوانده بودم ترکیبات مواد و میزان خطر آن را می‌دانستم.

رامبد آن روز دریخچال را باز کرد و کلروفرم را که داخل یک قوطی آب میوه بود به اشتباه خورد.من متوجه نشدم چقدر خورد اما حالش بد شد.آنقدر که دیگر قادر به ایستادن و نشستن نبود همان لحظه با اورژانس تماس گرفتم چون دیدم به بیمارستان نمی‌رسد. ‌تکنیسین های اورژانس آمدند و او را به بیمارستان منتقل کردند اما فوت کرد.

با توجه به مدارک موجود و شکایت اولیای دم کیفرخواست علیه متهم صادر و پرونده برای رسیدگی به شعبه 11 دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد تا وی محاکمه شود.

چرا آمار قتل‌های ناموسی منتشر نمی‌شود؟

جامعه شناس و آسیب شناس مسائل اجتماعی ضمن واکاوی عوامل بروز خودکشی در استان‌های غربی کشور گفت: فقر، بیکاری، افسردگی، ناامیدی و در یک سال اخیر هم بیماری کرونا باعث شده خشونت‌های خانوادگی افزایش یابد به طوری که این خشونت‌ها در بالا رفتن آمار خودکشی در استان‌های غربی و بویژه در بین دختران بروز و نمود نگران کننده ای داشته باشد.

به گزارش ایلنا، خالد توکلی گفت: برخلاف روند جهانی که معمولا مردها بیشتر خودکشی می‌کنند آمار خودکشی زنان در ایران در حال افزایش است. همچنین خودکشی‌های خانوادگی رواج پیدا کرده و این یکی از مسائلی است که هم می تواند به خشونت خانوادگی و هم خشونت در جامعه مرتبط باشد که آمار خودکشی را افزایش می دهد و ممکن است منجر به خودکشی های سریالی افراد جامعه شود.

این جامعه شناس ادامه داد: عوامل متعددی در رواج خودکشی تاثیر دارد که مهم‌ترین عاملی که باعث این اقدام می‌شود نا امیدی و بی اعتمادی نسبت به آینده و اوج استیصال در زمان حال است. راه های رسیدن به امتیازات اجتماعی برای عده ای از افراد جامعه بسیار هموار است و می‌توانند به راحتی به مزایای اجتماعی دست یابند، این در حالی است که بیشتر افراد جامعه نمی توانند به حداقل های زندگی دست یابند اینگونه افراد اگر شخصیت شکننده ای داشته باشند و مدام در رویارویی با مشکلات با بن بست رو برو شوند ممکن است اقدام به خودکشی کنند

وی افزود: خودکشی معلول یکسری مسائل و پیش زمینه‌های اجتماعی است. مثلا خشونت خانوادگی، فرسایش سرمایه اجتماعی، تأخر فرهنگی و تغییرات ارزشی همه اینها باعث شده که در جامعه تنش و اختلاف و تعارض منافع به وجود بیاد و چون راه های رسیدن به حل مشکلات کاهش یافته و در این بین متاسفانه نهادهای مدنی و دولتی مناسبی نیز وجود ندارد که بتواند این تعارضات و تنش ها را کاهش دهند در نتیجه شاید یکی از راه‌های کاذب به شکل خودکشی‌های نمایشی و اعتراضی بروز و ظهور کند.

توکلی ادامه داد: آمار خشونت‌های روزمره در بین افراد جامعه گسترش و آستانه تحمل شان کاهش یافته است. مثلا در ماجرای خودکشی خانواده ایلامی که چندی پیش در این شهر اتفاق افتاد پدر خانواده چون در بورس شکست خورده و ضرر و زیان زیادی را متحمل شد؛ زن و فرزندانش را به قتل رساند

وی ادامه داد: در جامعه ما آمار قتل های ناموسی به صورت رسمی اعلام نمی‌شود و به عنوان خودکشی یا تحت عنوان درگیری های خانوادگی عنوان می‌شود ولی وقتی به ریشه یابی موضوع در جامعه بپردازیم می‌بینیم که متاسفانه قتل های ناموسی در جامعه کم نیستند.