اين قلعه در روستای «سریزد» واقع شده که بنا به نظر باستان‌شناسان، اولین جایی در این منطقه است که ایرانیان در آن ساکن شدند. قلعه سریزد دارای سه طبقه و ۴۶۸ حفره است که هر کدام از آن‌ها متعلق به یکی از خانواده‌های یزدی بود؛ آن‌ها غلات، اموال، جواهر و اجناس قیمتی خود را در آن‌جا نگهداری می‌کردند.
قلعه روستای سریزد به علت وجود فضای زیاد و البته لایه‌لایه‌بودن، می‌توانست علاوه بر داشتن ویژگی‌های یک صندوق امانات مطمئن، محلی برای انبار غلات و اجناس مختلف در شرایط آب و هوایی نامساعد هم باشد. دیگر ویژگی مهم این قلعه، وجود تدابیر مختلف امنیتی در ساخت آن است.
اولین خط امنیتی آن وجود خندقی به عمق ۵ تا ۶ متر، دور تا دور قلعه است که در صورت حمله دشمنان، آن‌ها را مملو از آب می‌کردند؛ همچنین، وجود دیوار‌های ضخیم و بلند، هیچ راه آسانی را برای نفوذ به این دژ باقی نمی‌گذاشت؛ به‌طوری که عملا برای ورود یا خروج، راهی جز عبور از دروازه اصلی نبود که آن هم خود دارای مهندسی دفاعی خاصی بوده است؛ به طوری که درِ خارجی، متحرک بود و با دو طناب به صورت پل روی خندق قرار می‌گرفت؛ درِ لایه بعدی، طراحی دروازه داشت؛ یک در مستحکم دیگر هم بعد از در خارجی تعبیه شده بود که در صورت شکسته‌شدن در اول و گذر از آن، در داخلی بسته می‌شد و کار دفاع را ساده‌تر می‌کرد.
در دومین لایه دفاعی قلعه، برج و بارو‌های متعددی تعبیه شده بود که می‌توانست با اشراف دفاعی خود، دشمنان را به فرض ورود به قلعه، از ادامه راه باز دارد. طراحی فوق امنیتی قلعه، آن را به عنوان اولین و احتمالاً امن‌ترین صندوق امانات جهان در ۱۵۰۰ سال پیش بدل کرده است.
