دو خلبان نظامی ایران در اثر “حادثه زمینی” کشته شدند
به گفته فرماندار دزفول دو خلبان نظامی ایران در پایگاه چهارم شکاری این شهر در اثر یک “حادثه زمینی” کشته شدهاند. پیشتر اعلام شده بود که دو خلبان به دلیل نقص فنی و سقوط هواپیمایشان جان خود را از دست دادهاند.
به گفته فرماندار دزفول، صبح روز سهشنبه ۱۱ خرداد (اول ژوئن) بر اثر”یک حادثه زمینی” در محوطه نظامی پایگاه چهارم شکاری دزفول دو خلبان نظامی کشته شدند. این دو خلبان کیانوش بساطی و حسین نامی نام دارند.
علی فرهمندپور، فرماندار دزفول با تکذیب خبرهای اولیه مبنی بر کشتهشدن دو خلبان در جریان سقوط یک هواپیمای اف ۵ بر اثر نقص فنی، گفت که ” هواپیماهای پایگاه چهارم شکاری در سلامت کامل هستند”.
به گزارش دویچه وله، او بدون توضیح در باره جزئیات “حادثه زمینی” برای دو خلبان، منطقهای که حادثه در جریان آن روی داده است را منطقهای “فرنطینهشده” توسط حفاظت ارتش توصیف کرده و افزوده است: «تیمهای ارزیابی در حال بررسی موضوع و علت اصلی حادثه هستند.»
هنوز روشن نیست که “حادثه زمینی” در پایگاه شکاری دزفول موردی اتفاقی و ناشی از سهلانگاری و سوءمدیریت بوده است یا به مسائل دیگری برمیگردد.
اما بی بی سی گزارش داد که گفته میشود در این حادثه اجکت (پرتاب از صندلی در حالت اضطراری) برای هر دو خلبان کابین جلو و عقب به اشتباه فعال شده و آنها در اثر برخورد شدید با سقف آشیانه جان خود را از دست دادهاند.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»