بنیاد میراث پاسارگاد
نمایشگاه «حماسه ایران» در لندن تا چه اندازه برای ایران است
چرا حکومت اسلامی پیشنهاد نمایشگاه «حماسه ایران» را به موزه ی ویکتوریای لندن داده است
چند روزی ست که نمایشگاهی تحت عنوان «حماسه ایران» در موزه ی «ویکتوریا و آلبرت» لندن برگزار شده است. بنا بر گزارش مدیر این موزه «هدف از برپایی این نمایشگاه این است که به یکی از بزرگترین تمدن های تاریخ جهان و گذار این تمدن به قرن بیست و یکم و همچنین گنجینه های بزرگ و مهم آن نگاهی انداخته شود.» باز آنگونه که مدیر نمایشگاه می گوید در این نمایشگاه 5000 سال تاریخ ملی ایران و دستاوردهای فرهنگی ایران تا کنون به نمایش گذاشته شده است.
متاسفانه چند سالی ست که موزه های اروپا روش نادرستی را در ارائه آثار تاریخی ایران داشته اند، به این معنی که فرضا در موزه هایی چون برلین و لوور بیشتر آثار ایرانی به عنوان «هنر اسلامی» معرفی شده است. تا جایی که خیام و زکریا رازی و ابن سینا و فردوسی هم رفته اند در لیست شعرای اسلامی. و آثار هنری زیبایی که به دست هنرمندان ایرانی ساخته شده (چون پس از حمله اعراب به ایران بوده) به نام هنر اسلامی خوانده شده اند.
بنا به گفته «سیدمهدی حسینی متین» کاردار سفارت جمهوری اسلامی در لندن پیشنهاد اولیه برگزاری این نمایشگاه حدود دو سال پیش از سوی سفارت جمهوری اسلامی در لندن مطرح شده و مورد استقبال مسئولین موزه قرار گرفته است» و این یعنی که حکومت اسلامی هدف و منافعی خاص از این نمایشگاه در نظر داشته است. در نشریات حکومتی ایران از اهمیت این نمایشگاه به دلیل تمرکز آن بر «تغییر مذهب، و نقش اسلام در فرهنگ ایران» گفته شده است.
و در برخی از نشریات انگلیسی از آن به عنوان «نمایشگاهی از 5 هزارسال با شکوه عرفانی» نام برده اند.
هنوز از نوع قرارداد حکومت اسلامی با این موزه روشن نیست و به این ترتیب این هم روشن نیست که این بار دیگر چه آثار ایرانی به عنوان اسلامی قالب زده شده و به چه آثار غیر ایرانی نام ایرانی داده اند و در واقع برگزاری این نمایشگاه تا چه اندازه برای ایران است و چقدر برای اهداف حکومت اسلامی؟
البته براساس برخی از گزارش ها در همین دو سه روزه، و مثل همیشه، استقبال از بخش قبل از اسلام این نمایشگاه بسیار زیادتر بوده است. گفته می شود در این قسمت منشور کوروش بزرگ و آثاری از دوره ایلام تا ساسانیان قرار دارد.
نجات تاق کسری در گرو گسترش و طلاکوبی مقبره مسلم بن عقیل!
سه شنبه، 28 اردیبهشت ماه 1400 = 18-05 2021
شکوه میرزادگی: روز سه شنبه 28 اردیبهشت، محمدحسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری در یک نشست خبری اعلام کرد که: «سرانجام دولت عراق برای نجات و مرمت تاق کسری از ایران دعوت کرده است».
در ابتدا و بر اساس گفته طالبیان به نظر می آید که این عراق بوده که اهمیتی به ویرانی های اخیر تاق کسری نمی داده است .اما از آنجا که ما در «بنیاد میراث پاسارگاد» چندین سال است این مساله را دنبال کرده ایم، می دانیم که طی ده سال گذشته سازمان میراث فرهنگی عراق بارها برای نجات تاق کسری از ایران کمک خواسته بود. و بسیاری از فرهنگ دوستان ایرانی در داخل و خارج مرتب از سازمان میراث فرهنگی ایران تقاضای کمک کرده بودند ، ولی مسئولین سازمان میراث فرهنگی در این مورد کاملا سکوت کرده بودند.
در همین ارتباط بنیاد میراث پاسارگاد با دادن هشداری به مردمان ایران، و فرستادن چندین نامه و سفیری به یونسکو از آن ها خواسته بود که تاق کسری را نجات دهند. و یونسکو نیز همیشه پاسخ اش این بوده که «تلاش می کنیم ولی هر دو کشور باید کمک کنند».
و بالاخره طالبیان در همین جلسه دست خودشان را رو کرده و به طور غیر مستقیم گفته است که چرا به تماشای ویران شدن هر روزه ی تاق کسری نشسته بودند، و پاسخی به تقاضاهای عراق و یونسکو و فرهنگ دوستان ایرانی نمی دادند.
او می گوید: «متاسف بودیم که نمی‌توانستیم برای نجات و مرمت آن اقدامی انجام دهیم، اما گاهی مناسبات کشورها را ملاحظه نمی‌کنیم. چندبار به عراق نامه نوشتیم و آن‌ها هربار می‌گفتند تشریف بیاورید.{اما} ما دولت هستیم و عراق باید رسما از ایران دعوت می‌کرد.» و ضمن اشاره به سرانجام پیگیری ها ادامه می دهد: «مکاتبات زیادی انجام دادیم، حتی به ستاد بازسازی عتبات عالیات هم مراجعه کردیم و از آن‌ها خواستیم با توجه به نزدیکی مزار مسلم بن عقیل به طاق کسری، موضوع یکپارچه پیگیری شود. با این حال، منتظر دعوت رسمی دولت عراق بودیم» یعنی شرط حکومت اسلامی برای کمک به مرمت تاق کسری این بود که عراق اجازه دهد که مرمت تاق کسر و مقبره مسلم بن عقیل یک جا انجام شود.
به این ترتیب با میسر شدن گسترش و طلاکوبی مقبره مسلم ابن عقیل (برادر زاده امام اول شیعیان) حکومت اسلامی ممکن است (یادتان باشد! ممکن است) دستی هم به سر و روی تاق کسری بکشد. امیدواریم عراقی ها اجازه ندهند که مرمت این بنا نیز چون بناهای دیگر تاریخی ایران، به وسیله مرمت کارانی ناشی انجام نشود.
