اجازه تماس تلفنی به زندانیان با لحن توهین آمیز زندانبانان
خبرگزاری هرانا – گلرخ ایرایی، فعال حقوق بشر تبعید شده به زندان آمل، با ارسال پیامی کوتاه از زندان، به نقض حقوق زنان زندانی در این زندان اعتراض کرده و اعلام داشته است به نشانه اعتراض از رفتن به سالن ملاقات و تماس تلفنی خودداری خواهد کرد.
خانم ایرایی در این پیام کوتاه اعلام کرده است: «به دلیل محرومیت از حقوق حداقلی یک زندانی و قرار گرفتن در شرایطی که حق و حقوق زندانیان با رفتار تند و لحن توهین آمیز زندانبانان به صورت پوئن به زندانی عرضه میشود، تا خاتمه دادن به شرایط فلاکت بار فعلی از تماس تلفنی که هر بار منجر به اهانت ماموران به زندانیان میشود و نیز ملاقات خودداری می‌کنم.»
گلرخ ایرایی که در تاریخ ۲۳ آذرماه ۹۹، همراه با ضرب و شتم از زندان قرچک به بازداشتگاه اطلاعات سپاه موسوم به بند ۲ الف زندان اوین منتقل شده بود، روز یکشنبه ۵ بهمن‌ماه ۹۹، پس از ۴۳ روز بازجویی به زندان قرچک ورامین بازگردانده شد. وی دقایقی پس از انتقال به زندان قرچک بدون تحویل گرفتن وسایل شخصی و لباس‌های خود مجددا به بند زنان زندان آمل تبعید شد.
آرش صادقی، زندانی سیاسی پیشین و همسر خانم ایرایی مدتی قبل طی نامه‌ای سرگشاده خطاب به میشل باشله، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد ضمن اعتراض به پرونده‌سازی علیه زندانیان سیاسی، عدم رسیدگی پزشکی و تبعید افراد به زندان شهری جز محل زندگی خود از شرایط نامناسب زندان آمل، محل نگهداری همسر خود خبر داده بود.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»
