کلیسای تاریخی «کانتور» واقع در شهر قزوین با تغییر کاربری تبدیل فروشگاه صنایع دستی شده است. مصادره، تخریب و تغییر کاربری کلیساها در ایران به طور نظام‌مند و سیستماتیک توسط حکومت و یا با چراغ سبز جمهوری اسلامی امری مسبوق به سابقه است.
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از محبت نیوز، کلیسای تاریخی «کانتور» در شهر قزوین مدت‌ها با تغییر کاربری تبدیل به نمایشگاه و فروشگاه صنایع دستی شده است.
در این گزارش به نقل از یک منبع مطلع آمده است: «یک کلیسای تاریخی با جنبه‌های فرهنگی و دینی محلی برای عبادت و راز و نیاز است اما وقتی در عمل تبدیل به یک گالری فروش زیور آلات و فروشگاه صنایع دستی می‌شود، جفا به کلیسا و مسیحیت است. دکوربندی و چیدمان لوازم داخل بنا به نحوی است که شمایل کلیسا را از بین برده و این مکان تبدیل به یک فروشگاه زیور آلات و مجسمه‌های زینتی شده است.”
یک منبع مطلع دیگر نیز گفت: “درحال حاضر در قزوین هیچ کلیسایی اجازه فعالیت ندارد.”
در این گزارش آمده است، کلیسای ارتودکس «کانتور» که سازنده آن روس‌ها هستند پس از انقلاب بسته شد. این بنا در دوره‌ای تبدیل به انباری یک مدرسه شد و گاهی به روی توریست‌ها باز می‌شود. براساس اطلاعات حیاط دارای آجرفرش است و در محوطه آن سنگ قبرهایی به چشم می‌خورد. یکی از این قبرها که با سنگ سیاه مشخص شده متعلق به مهندسی روس به نام «نیکلای الکساندروویچ» است که در سن ۳۹ سالگی در سال ۱۲۸۵ شمسی فوت می‌کند. علاوه بر سنگ قبر فوق، سنگ دیگری نیز در محوطه کلیسا وجود دارد که متعلق به یک خلبان روس است که گفته می‌شود در جریان جنگ جهانی اول هواپیمای او در اطراف شهر سقوط کرده و جسد این خلبان هم در داخل محوطه کلیسا دفن شده است.
تخریب، مصادره و تغییر کاربری کلیساها، آرامگاه‌‌ها و بناهای متعلق به مسیحیان، بهاییان و دگر اندیشان در شهرهای مختلف ایران طی سالهای گذشته پرسابقه است و اغلب این تخریبها با چراغ سبز مسئولان جمهوری اسلامی صورت گرفته است.
برنامه ریزی برای نابودی نیایشگاه‌های غیر شیعی در یزد
سه شنبه، 21 اردیبهشت ماه 1400 = 11-05 2021
بنیاد میراث پاسارگاد: بنا بر گزارش های رسیده از ایران، حکومت اسلامی همچنان در تدارک تبدیل کردن معدود بناها و نیایشگاه های مذاهب سه گانه قبل از ا سلام دریزد به مسجد یا موزه است.
پس از انقلاب اسلامی، یکی از استان هایی که بیشترین زیان ها را از تبعیض های مذهبی و فرهنگی حکومت اسلامی متحمل شده یزد است.
از آنجایی که قرن هاست زرتشتیان، یهودیان و مسیحیان ایرانی بیشتر از هر کجایی در یزد زندگی می کرده اند حکومت اسلامی برای نابودی این مذاهب و فرهنگ ایرانی که همیشه از سوی این مذاهب و به ويژه زرتشتیان حمایت می شده، بیشترین بودجه ها را در ارتباط با توسعه تشیع در این استان ها هزینه کرده است؛ به طوری که در حال حاضر غیر از صدها حسینیه و تکیه، استان یزد بیش از دو هزار مسجد دارد و شهر یزد بیش از 436 مسجد.
حکومتی ها، یزد را «حسینه ایران و دیار مساجد» می خوانند. در حالی که یزد تا قبل از انقلاب همیشه از سرزمین های چند مذهبی و آزاد بوده و به همین جهت براساس نوشته های تاریخی یونسکو یزد را «سرزمین پاک ومقدس» خوانده است.
متاسفانه حکومت اسلامی با همه ی تظاهراتی که در ارتباط با «آزاد بودن ادیان در ایران و به ويژه یزد» دارد، عملا سعی داشته که یزد را از هر مذهبی جزاسلام شیعی خالی کند. و این نام «سرزمین مقدس» را به اسلام بچسباند. به همین دلیل شاهدیم که در چهل و دوسال گذشته حکومت اسلامی و سازمان های وابسته به «میراث فرهنگی»آن بیشتر آثار تاریخی و باستانی وغیرشیعی یزد را یا به باد و باران سپرده و یا به بهانه های مختلف به ویرانی کشانده است.
با همه ی این ها مساجد شیعی یزد، که برخی شان گنجایش 500 نفر را دارند بیشتر اوقات خالی ست و مردمان یزد و مردمان شهرهای دیگر ایران که به دیدار یزد می روند بیشتراز آثار تاریخی و باستانی باقیمانده و آتشکده ها و کنیسه های یزد (که بیشترشان ربطی به شیعیان ندارند) دیدن می کنند. و شاهدیم که در سال های گذشته با همه ی ممنوعیت هایی که حکومت اسلامی ایجاد کرده، زیباترین جشن های مهرگان و یلدا و به ويژه سده در یزد برگزار می شود و سالانه صدها هزار تن از شهرهای مختلف ایران برای شرکت در این جشن ها روانه یزد می شوند.
اکنون به نظر می آید که حکومت اسلامی می خواهد همین تعداد از اماکن مذهبی غیرشیعی را که به دلیل قدمت تاریخی باقی مانده اند نیز، به بهانه ای از بین ببرد.
براساس خبرهای رسیده پروژه ای در وزارت میراث فرهنگی در حال تهیه است تا به بهانه نوسازی و یا تبدیل کردن این نیایشگاه های غیر شیعی به «موزه» آن ها را نیز که تا کنون زنده مانده اند حذف کند. آن ها حتی از چند گورستان و کلیسای نیمه ویرانه نیز نمی گذرند.
در تازه ترین خبر از یزد نیز از این پروژه به این شکل یاد شده است:
«آرامستان و کلیساهای یزد اکنون جزو بناهایی هستند که مقرر شده تا طرحی برای مرمت و بهسازی آن‌ها در تعریف کاربری مانند موزه در نظر گرفته شود.»
