واشنگتن پست در مطلبی با اشاره به اعتراضات خوزستان نوشت: تظاهرات در ایران بر سر کمبود آب و برق مرگبار شد. طی هفته‌های اخیر هم‌چنین موجی از اعتراضات کارگری از جمله اعتصابات کارگران صنعت نفت رخ داده است. به نظر می‌رسد که تظاهرات در استان نفت‌خیز خوزستان در مرز عراق موجب تشویش حکومت شده است چون می‌خواهد مانع از گسترش اعتراضات به دیگر نقاط کشور شود.
احمد زیدآبادی، تحلیلگر سیاسی هم در کانال تلگرامی نگاه متفاوت نوشت: چندین دهه بی‌برنامگی و بخصوص انتقال فشارهای ناشی از تحریم‌های سنگین آمریکا به اقشار محروم و میانی جامعه در چهار سال اخیر، تاب‌آوری مردم در برابر مشقات فزایندۀ زندگی را به طور چشم‌گیری کاهش داده و کاسۀ صبر بسیاری از آنها را لبریز کرده است. نمونۀ مشخص این پدیده تظاهرات مردم شهرهای خوزستان در یک هفتۀ اخیر است.
وی افزود: از این رو، دولت آینده به فرض اراده برای غلبه بر مشکلات، فرصت چندانی در اختیار ندارد و اگر قرار است گامی در این مسیر بردارد، باید شتاب کند و بی‌درنگ کورسوی امیدی در افق آینده بگشاید.بنابراین، دست اندرکاران دولت آینده به جای تعقیب علایق ایدئولوژیک خود که عملاً با بخش عظیمی از جامعه گسست پیدا کرده است، باید میزان تاب‌آوری مردم را به عنوان مهمترین ملاک تصمیم گیری قرار دهند وگرنه وضع به قدری بغرنج خواهد شد که تصور آن هم عذاب‌آور است.
سایت جامعه 24 پیش تر در این باره نوشته بود: مردمی که روی ذخایر نفتی نشسته و چرخ اقتصاد کشور از طریق منابع طبیعی استان آنها تامین می‌شود سال‌هاست که از نبود کار، برق، آب و… رنج می‌برند. حالا، اما مردمی که این روز‌ها به دنبال خشک شدن تالاب پرافتخارشان یعنی هورالعظیم در سوگ مرگ تلخ دام‌ها و سرمایه‌هایشان نشسته‌اند، کارد به استخوانشان رسیده و نگران از تداوم این بی‌کفایتی‌ها و به خطر افتادن حیاتشان به کف خیابان‌ها سرازیر شده‌اند.
پروانه سلحشوری، نماینده اصلاح طلب مجلس دهم به موضوع بی آبی در خوزستان واکنش نشان داد و در توئیتی نوشت: موضوع فقط خوزستان بی آب نیست. کجای ایران آباد است که فقط خوزستان مانده باشد…چه کرده‌اید با این همه نعمت که پس از سالها مدیریت باید نظاره‌گر مرگ تدریجی مردم، طبیعت و عقب‌ماندگی سرزمین‌مان باشیم. خدا می‌داند تاوان چه چیز را پس می‌دهیم…
