در خوزستانِ تشنه و جان به لب رسیده، کارگران مجتمع‌های بزرگ مانند نیشکر هفت تپه می‌گویند “وقتی آب نیست وقتی آسایش و رفاه نیست ما کارگران نیز به این نابسامانی‌ها معترض هستیم.”
برای بحران اخیر خوزستان، کارشناسان دلایل و توجیهات بسیاری می‌آورند از خشک شدن هورالعظیم به دلیل استخراج بی‌امانِ نفت و گاز گرفته تا طرح‌های ناکارآمد انتقال آب که موجب شده امروز کارون به گل بنشیند و نفس‌های آخر را بکشد. د
ر چنین شرایطی دو واقعیت مسلم وجود دارد: اول اینکه روی هم انباشته شدن سوءمدیریت‌ها در سال‌ها و دهه‌های اخیر موجب شده که بحرانی پس از بحران دیگر در راه باشد و هر بحرانی به مرحله‌ی حاد خود برسد و طاقت مردم را طاق کند و دو اینکه، در همه این بحران‌های اخیر، این فرودست‌ترین طبقات مردم هستند که به ناچار و ناخواسته بیشترین هزینه‌ها را می‌پردازند، بار سنگین بحران‌ها همگی بر دوش فرودستان افتاده است، بر دوش کشاورزان بی‌آب و درگیر خشکسالی، بر دوش کارگران کم درآمد، بر دوش زنان سرپرست خانوار و دستفروشان و بنزین فروشان و بر دوش ارتش انبوهی از بیکاران مناطق محروم!
در این میان طهماسب مظاهری، رئیس سابق بانک مرکزی گفته: نرخ تورم کشور در سال های اخیر در تاریخ اقتصاد ایران بی سابقه است. در شرایط فعلی نیز دولت بودجه سال جاری را معطوف به برجام تدوین کرده است. یعنی این بودجه بدون توجه به واقعیت های روز و مسائل ساختاری اقتصاد ایران تدوین شده است و در نتیجه، کشور امسال دستکم دچار کسری بودجه پانصد هزار میلیارد تومانی خواهد شد زیرا که دولت خوشبینانه میزان فروش نفت را بیش از دو میلیون بشکه در روز لحاظ کرده که دستکم تا نیمه سال، تحقق این درآمد برای بودجه معادل صفر درصد خواهد بود اما مصارف دولت در این شرایط کاهش نیافته است و این به مثابه یک هشدار از سیل تحقق یک ابرتورم دهشتناک تر از همیشه خواهد بود.
