خامنهای در مراسم تنفیذ حکم ریاستجمهوری رئیسی ضمن اشاره به کنار گذاشتن جناح روحانی، هرگونه توهمی درباره بهبود وضعیت اقتصادی در دولت رئیسی را برطرف کرد و گفت: بسترهای فساد در قوه مجریه بوده با اینها باید مبارزه کرد. نباید هی از کمبودها و مشکلات گفته شود حل مشکلات اقتصادی زمانبر هست، یک شبه نمیشود…
این در حالیست که برخی روزنامه های داخلی نسبت به شرایط انفجاری جامعه هشدار می دهند و برخی فعالان داخلی هم می گویند: سیاست ارعاب حکومت بی اثر است.
روزنامه مستقل در مورد فضای انفجاری جامعه نوشت: قطعا کشوری با این همه مشکلات ریز و درشت آن هم در بحبوحه منازعه بزرگ با جامعه جهانی بر سر حل و فصل مسأله هسته ای، آماده انفجار است…
روزنامه همدلی هم تأکید کرد: اگر روند کشورداری به همین منوال پیش برود و مطالبات ملت در آن لحاظ نشود، بر خشم و عصبانیت مردم افزوده میشود و کیست که نداند خشم از شیوه اداره کشور میتواند اتفاقات غیرقابل پیشبینی را رقم بزند…
سیاست ارعاب حکومت بی اثر است
دستگاه قضایی جمهوری اسلامی برای ٩ تن از فعالان مدنی و سیاسی به دلیل برگزاری تجمع در برابر وزارت کشور در همبستگی با مردم خوزستان پرونده تشکیل داده است. حمید آصفی از شرکت کنندگان در این تجمع همبستگی هدف حکومت ایران را از این اقدام ارعاب جامعۀ مدنی و فعالان آن دانسته، هر چند او معتقد است که حکومت نقش بر آب میزند.
به همین مناسبت حمید آصفی در گفتگو با رادیو بینالمللی فرانسه از جمله گفته است:
“هدف حکومت همچون همیشه مرعوب کردن جامعه مدنی است. منتهی کسانی که در مقابل وزارت کشور و در همبستگی با مردم خوزستان تجمع کردند فکر این تبعات را کردهاند و اگر جمهوری اسلامی گمان میکند که با این دست اقدامها فعالان جامعه مدنی و مدافعان حقوق بشر را مرعوب و خانهنشین میکند، قطعاً نقش بر آب می زند، چون ما حتی در زندان هم به اعتراضهای خود ادامه خواهیم داد.
دیدید که بعد از دستگیری و ضرب و شتم ما گروه های مختلفی از سینماگران، ورزشکاران، فعالان صنفی معلمان و روزنامه نگاران به اعتراض و همبستگی با مردم خوزستان روی آوردند.
حکومت اسلامی بیمناک است. از خطری که در کمین آن نشسته سخت هراسان است و در عین حال میپندارد که با مشت آهنین میتواند مردم را آرام نگه دارد، هر چند مردم تاکنون تنها با نجابت با حکومت برخورد کرده اند.
رژیم عین همین رویکرد را در خصوص کرونا و فاجعهای که در کشور آفریده اتخاذ کرده است. در این مورد هم حکومت گمان می برد که قتل عام و نگرانی عمومی از مرگومیر فزایندۀ ناشی از کرونا باعث می شود که مردم به تجمع و اعتراض روی نیاورند. به همین منظور رژیم عمداً از ورود پزشکان بدون مرز، نمایندگان سازمان بهداشت جهانی، واکسن و غیره به کشور جلوگیری میکند چون در قبال ناکارآمدی خود در مواجهه با این ویروس و در قیاس با کشورهای همسایه عمیقاً احساس سرشکستگی میکند. اما، چون جان مردم برایش مهم نیست، حکومت حاضر نیست رفتار خود را تغییر بدهد. اما، مردمی که گرسنه و بیکارند، دچار فقر مفرط هستند، مردمی که گرفتار تشنگی و گرسنگی و مرگومیر ناشی از کرونا هستند، قطعاً راه خیابان را در پیش خواهند گرفت و من شک ندارم که تا پایان سال جاری آرایش سیاسی در ایران به نحو دیگری رقم خواهد خورد.”