گزارشگران بدون مرز خواستار طرح ویژه آمریکا برای خروج خبرنگاران از افغانستان شد. سازمان یونسکو نیز خواهان تامین امنیت خبرنگاران و آزادی بیان شده است
این در حالیست که دهها روزنامهنگار افغان، جزو دهها هزار نفری هستند که به دنبال تسلط طالبان بر افغانستان برای خروج از این کشور تلاش میکنند و نگران حمله تلافیجویانه و خشونتطلبانه این شبهنظامیان هستند.
به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری فرانسه، با وجود اطمینان خاطری که طالبان داده است، بازگشت این گروه بنیادگرا به قدرت به چشم ضربه مهلکی به رسانههای افغانستان دیده میشود؛ رسانههایی که بعد از سقوط اولین رژیم طالبان در سال ۲۰۰۱ به شکلی انفجاری رشد کردند.
پس از سقوط کابل، مقامهای طالبان در دوحه و افغانستان تاکید کردند که رسانهها میتوانند آزادانه به کارشان ادامه دهند و روزنامهنگاران مورد اذیت و آزار قرار نخواهند گرفت. آنها یک کنفرانس مطبوعاتی رسمی برگزار کردند و ذبیح الله مجاهد، سخنگوی طالبان پذیرای سوالات صریح شد. حتی یکی از مقامهای طالبان با یک روزنامهنگار زن مصاحبه تلویزیونی انجام داد تا همین نکته را بیان کند.
با وجود دیگر وعدههای آنها در سایر مسائل نظیر حقوق زنان و عفو، به نظر میرسد روزنامهنگاران افغان اعتماد کمی به گفتههای طالبان دارند. در هفتههای اخیر فعالیت دهها شبکه تلویزیونی و رادیویی متوقف شده یا طالبان در مسیر رسیدن به کابل آنها را به تصرف خودشان درآوردهاند.
و با وجود وعدههای سخنگویان ارشد طالبان، این شبهنظامیان در روزهای اخیر خانه به خانه به جستجوی مخالفان به ویژه روزنامهنگاران پرداختهاند. رادیو محلی “سلام وطندار” در ولایت جوزجان واقع در شمال افغانستان دوشنبه گفت پس از آنکه دفتر محلی طالبان محتوای پخش آنها را رصد کرده، اجازه پخش داده است.
یک خبرنگار خانم سرشناس در شبکه دولتی آر.تی.ای هفته پیش گفت که به او تاکید کردند سیستم تغییر کرده و او به خانه برود. شبنم داوران گفت: زندگی ما با تهدید مواجه است.
بسیاری از روزنامهنگاران افغان یا پنهان شدند یا برای خروج از این کشور با پرواز از کابل تلاش میکنند. تعداد زیادی از کسانی که برای رسانههای خارجی کار میکردند، این کشور را ترک کردند اما اوضاع برای کسانی که حامی خارجی ندارند، خوشایند نیست.
بلال سروری، از روزنامهنگاران سرشناس افغانستان که یکشنبه کشورش را ترک کرد، در پیامی توییتری گفت: اوضاع خارج از کنترل است. قتلعام رویاها و آرزوهای من. یک روز غمبار در زندگی من.