معاون اسبق وزارت خارجه جمهوری اسلامی گفت: از زمان دولت احمدی‌نژاد عملا دیپلماسی منطقه‌ای از حوزه فعالیت وزارت خارجه خارج شده و به سپاه قدس سپرده شد و این وضع تاکنون نیز تداوم داشته است. به گفته محسن امین‌زاده، بازنده اصلی تحولات افغانستان در منطقه، (رژیم) ایران است.
وی در گفتگو با روزنامه اعتماد در باره وزیر خارجه رئیسی گفت: اکنون وزیر خارجه (عبداللهیان) فردی است که سابقه فعالیت در سپاه قدس داشته و سال‌هاست که لباس نظامی را کنار گذاشته و دیپلماسی را تجربه کرده است.
امین زاده در پاسخ به این سئوال که شما ظاهرا ایران را بازنده اصلی بحران کنونی افغانستان در منطقه تلقی می‌کنید؟، گفت:
بله، به عقیده من بازندگان اصلی این رویداد تلخ در داخل افغانستان، مردم افغانستان هستند و در منطقه بازنده اصلی ایران است. شیوه خروج آمریکا باعث شد که ابعاد خسارات این خروج بسیار گسترده و بسیاری از ساخته‌های مردم افغانستان در دو دهه گذشته تخریب و به منافع مردم افغانستان و ایران لطمات جدی وارد شود. مردم افغانستان و همسایگان افغانستان به ویژه ایران، باید با پیامدهای این تحول زندگی کنند. در یک تصمیم خردمندانه، طبعا باید همه چیز به شکلی تدارک می‌شد که خروج امریکا از افغانستان این کشور را به سمت بحران و فاجعه نبرد.
به نظر شما مقصر این وضعیت کیست؟
طبعا دولت آمریکا و دولت افغانستان در این زمینه بسیار بد عمل کرده‌اند. هیچ‌کدام برنامه جامعی برای خروج آمریکا و پیامدهای آن نداشته‌اند و توانایی طالبان را در غیاب نیروهای خارجی بسیار دست‌کم گرفته‌اند. به باور من، خلیل‌زاد و جناحی از نومحافظه‌کاران آمریکا، دولت حاکم و رییس‌جمهور را فریب داده‌اند و با این فریب، او را به شدت تحقیر کرده‌اند. در منطقه نیز پاکستان با همکاری عرب‌های خلیج‌فارس، دولت آمریکا را به لحاظ اطلاعاتی فریب داده‌اند. اما من دولت ایران و به ویژه نظامیان (پاسداران) را هم در این رابطه مقصر می‌دانم . آنها به وظیفه خود مدیریت راهبردی امنیت ملی ایران، برای مدیریت وضعیت پس از خروج امریکا به درستی عمل نکرده‌اند. نقش دولت و وزارت امور خارجه در دیپلماسی منطقه‌ای از سال ۱۳۸۴ به حداقل رسید و عملا این بخش اساسی از دیپلماسی ایران در حوزه‌های نظامی و امنیتی در دولت احمدی‌نژاد به قهقرا رفت و در دولت روحانی هم به جایگاه طبیعی و کلیدی خود در وزارت خارجه بازنگشت. نیروهای نظامی با توجه به هویت رزمندگی و آمادگی ذاتی برای مقابله دایمی با دشمن، در جایگاه نظامی خود صلاحیت و خلاقیت و شجاعت کنش دیپلماسی حرفه‌ای خردمندانه را نداشته و ندارند.
