افغانستان؛ اکثر خبرنگاران زن در کابل دیگر کار نمیکنند
سازمان گزارشگران بدون مرز اعلام کرد که با تسلط گروه طالبان بر شهر کابل، پایتخت افغانستان, اکثر خبرنگاران زن در این شهر به کارشان ادامه ندادهاند.
بر اساس گزارش این سازمان، حدود ۷۰۰ خبرنگار زن کابل و در مجموع ۱۰۸۰ کارمند زن در صنعت خبرنگاری و رسانهای در کشور در سال ۲۰۲۰ مشغول به کار بودند.
سازمان گزارشگران بدون مرز با تاکید بر اینکه با وجود تعهد گروه طالبان برای رعایت آزادی رسانهها و بازگشت به کار زنان خبرنگار در افغانستان، زنان در حال «ناپدیدشدن» از صحنه خبرنگاری در کابل هستند، افزود که در پی تسلط طالبان، تنها ۷۶ کارمند زن رسانهای از جمله ۳۹ خبرنگار زن به کارشان ادامه دادهاند.
در همین حال، این سازمان خواستار تضمین آزادی و امنیت خبرنگاران زن در افغانستان شده است.
پیش از این، ذبیحالله مجاهد، از سخنگویان طالبان، در یک نشست خبری در مرکز رسانههای حکومت در کابل اعلام کرده بود که به زنان در چارچوب «شریعت اسلامی» اجازه فعالیت داده میشود.
شایان ذکر است که در پی تسلط طالبان بر کابل، نگرانیهای جهانی نسبت به نقض حقوق زنان در افغانستان افزایش یافته است.
این گروه در زمان حکومت پیشین خود در افغانستان هیچگاه به زنان افغان به ویژه نسل تحصیلکرده اجازه ندادند کار کنند و در فعالیتهای اجتماعی و سیاسی نقش داشته باشند.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»