کارگردان افغانستانی ساکن ایران: طالبان همان طالبان بیست سال پیش است
پس از اعلام فهرست اعضای دولت طالبان که برخی از آنها مظنون به دست داشتن در حمله به نیروهای آمریکایی بودند، وزارت امور خارجه آمریکا با انتشار بیانیه‌ای از ترکیب این کابینه ابراز نگرانی کرد.
ومحمد حسن آخوند که به “رئیس‌الوزرا” منصوب شده است در حکومت گذشته طالبان در دهه ۱۹۹۰ میلادی معاون وزیر امور خارجه این گروه بود و در سالهای اخیر به عنوان رئیس شورای رهبری گروه طالبان کار می‌کرد. نام او در فهرست سیاه سازمان ملل قرار دارد و سراج الدین حقانی، وزیر کشور/داخله نیز در فهرست فراری‌های اف بی آی بوده است.
ناتور جمهوریخواه آمریکایی لیندزی گراهام کابینه جدید افغانستان را “صفی از اراذل و اوباش و قصاب‌ها” توصیف کرد. او یکی از جمهوری خواهان ارشد است که به شدت از تصمیم جو بایدن رئیس جمهوری دموکرات برای خروج از افغانستان انتقاد کرده است.
حکومت طالبان که از آن با عنوان امارت اسلامی یاد می‌شود با با چالش‌های سختی در این کشور جنگ زده روبرو است، از جمله ثبات اقتصاد و همچنین به رسمیت شناخته‌شدن از سوی جامعه بین‌المللی.
ابه گزارش بی بی سی، این گروه پیشتر گفته بود که می‌خواهند یک دولت فراگیر تشکیل دهند.
وزارت امور خارجه آمریکا در بیانیه‌ا خود گفت: “ما توجه داریم که فهرست افراد اعلام شده منحصرا شامل اعضای طالبان یا نزدیکان آنهاست و هیچ زنی نیز در این لیست وجود ندارند”.
وزارت خارجه آمریکا همچنین اعلام کرده که “نگران” وابستگی و سوابق برخی از افراد این لیست است.
یک سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در واکنش گفته این کشور نگران ترکیب کابینه معرفی شده است اما افزود آمریکا قضاوت خود را بر اساس عملکرد طالبان تنظیم خواهد کرد. سخنگوی کاخ سفید هم گفت دولت جو بایدن پیش از به رسمیت شناختن طالبان منتظر سنجش رفتار طالبان با شهروندان است.
این طالبان همان طالبان ۲۰ سال پیش است
این روزها با تصرف کابل توسط طالبان زندگی مردم روال عادی خود را از دست داده و در بهت و حیرت به سر می‌برند.
دراین‌باره نوید محمودی کارگردان، تهیه‌کننده، نویسنده و شاعر متولد ولایت «پروان» افغانستان و ساکن ایران می‌گوید: «ما در وضعیت بلاتکلیفی به سر می‌بریم. بعد از ۲۰ سال که افغانستان به یک ثبات نسبی رسیده بود و تغییرات بسیار بزرگی در حوزه فرهنگ و هنر اتفاق افتاد. احساس می‌کنم با عصر رکود روبه رو خواهیم بود و تنها چیزی که وجود دارد، چه برای کسانی که در داخل و چه برای ما که بیرون از افغانستان زندگی می‌کنیم، نگرانی برای آینده است؛ گر چه فعلا باید منتظر باشیم که چه اتفاقاتی رخ می‌دهد».
وی از گذشته‌ی طالبان می‌گوید: مهم‌ترین مسأله مردم این است که این طالبان در طول بیست سال گذشته تغییر کرده است یا همان طالبان گذشته است که به شدت زندگی را برای مردم سخت و روابطش به غیر از پاکستان با بقیه‌ی جهان صفر بود و در جامعه بین‌المللی به رسمیت شناخته نمی‌شدند؟! حال مردم می‌خواهند بدانند این طالبان همان است یا نه و آنها چگونه می‌خواهند حکومت کنند؟! حتی مردم کشورهای همسایه و جهان هم منتظر هستند ببینند چه اتفاقاتی در پیش است.
اودرباره وضعیت هنرمندان می‌گوید: زنان و اهالی فرهنگ و هنر مهم‌ترین قشری هستند که از این گونه رفتار طالبان مورد آسیب قرار گرفته‌اند. در طول ۲۰ سال گذشته در افغانستان تلاش بسیاری برای آمدن زنان به عرصه حضور و یادگیری‌شان شد و در همه‌ی فضاها حضور مستمر و مثمر ثمری داشتند، اما امروز به شدت نگرانند. در چند روز گذشته اعتراض‌هایی از سوی زنان در کابل، هرات و مزار شریف و حتی شهرهای دیگر را شاهد هستیم. من تصورم این است که زنان و مردان افغانستان ترسی برای اینکه به خیابان بیایند و اعتراض کنند ندارند، چون خیلی نگران این نیستند که زندگی کنند یا بمیرند. اگر قرار باشد به بیست سال گذشته برگردند خودش به تدریج مردن است. فکر می‌کنم حضور مردم به نشانه‌ی اعتراض بیشتر و بیشتر خواهد شد.
محمودی تصریح کرد: طالبان خواهان این هستند که یک حکومت متشکل از همه‌ی اقشار مردم افغانستان داشته باشند و در سایه یک حکومت بتوانند به منویات دینی هم بپردازند اما نتیجه و ثمر نمی‌دهد زیرا افغانستان، افغانستان ۲۰ سال پیش نیست و بالای ۲۰ میلیون جوان دارد و این جوانان را باید قانع و راضی کنند.
