از علائم روشن جامعه فرو رفته در جهل و دور از علم ؛ اخراج اساتید از مراکز علمی مانند دانشگاه ، و یا ایجاد زمینه مهاجرت نخبگان از کشور است. مهم این است اگر درکشوری شعار علم گرایی و علم دوستی هم داده شود ولی “اخراج و مهاجرت” از علائم روشن مبارزه با علم است.
بهارنیوز در گزارشی نوشت: طبق آمار رسمی نظام پزشکی ؛ در ده ماه سه هزار نفر از پزشکان مهاجرت کرده اند ! و یا نظام پرستاری اعلام داشته که مهاجرت پرستاران سیصد برابر شده ! و از سوی دیگر کمسیون آموزش مجلس آمار مهاجرت روزانه ۲۰ نخبه اعم از مهندس و دکتر را اعلام نموده است! ما و مسئولین ما را چه شده که در مواجهه با این سرمایه سوزی پرخطر بی خیال هستیم؟!
چرا باید به صِرف اظهار نظر یک استاد پر قیمت و شناخته شده دانشگاه او را از دانشگاه “اخراج” کنیم؟! تاسف بارتر اینکه استاد شناخته شده فلسفه و عرفان میگوید: هفتاد استاد در یک ترم از دانشگاه آزاد اخراج شده اند! اصلا مدیر و یا مدیران مربوطه به چه حقی بخود چنین اجازه ای میدهند به مفاخر علمی کشور اهانت کنند؟!
این اخراج ها ؛ اهانت به علم و به مردم و آبروی پر سابقه ی کشور کهن ماست. افکار عمومی؛ از دو جهت از دانشمندان علوم انسانی و تجربی خود، دفاع می کنند؛ ازجهت اینکه آنان آبرو کشور هستند و کشور برای آنان هزینه کرده است. ونیز از این جهت که به آنان درفرآیند آموزش و تربیت نیرو و امور کاربردی،به آنان سخت نیازمند است.
