شناخته‌شده‌ترین امام‌صادقی تا این لحظه «سعید جلیلی»، دبیر سابق شورای عالی امنیت و دو دوره نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری با کرسی استادی در این دانشگاه است. فردی که فعلا به فعالیت در حوزه دولت در سایه مشغول است و تا این لحظه هم هیچ سمتی نگرفته یا نخواسته یا به او پیشنهاد نشده است!
روزنامه شرق نوشت: معمولا روی‌کارآمدن اصولگرا‌ها همواره با بازگشت امام‌صادقی‌ها همراه بوده است. دانشگاهی که یکی از اهدافش همواره تربیت مدیران نسل بعدی جمهوری اسلامی بوده است. اگرچه خروجی‌های این دانشگاه تنها محدود به اصولگرایان نبوده، اما به‌مرور، در سالهای بعد و با سخت‌گیری‌هایی که در گزینش دانشجو داشت، بیشتر فارغ‌التحصیلانش به طیف جریان اصولگرایی تعلق داشته‌اند.
برآمدن دولت اصلاحات در مسیر انتصاب امام‌صادقی‌ها شکستی انداخت و اگرچه چهره‌هایی مانند کواکبیان، رمضان‌زاده و… هم دانش‌آموخته آن دانشگاه بودند، اما هم تعدادشان به نسبت کل فارغ‌التحصیلان این دانشگاه در مقایسه با دانشگاه‌های دیگر در دستگاه دولت کم بود هم دیگر حامل و حاوی آن نگاه مدیریتی تربیتی دانشگاه امام‌صادقی که قرار بود دانش‌آموختگانش را در مدیریت کشور به کار بگیرند، نبود.
گفته شده که عمده فارغ‌التحصیلان این دانشگاه در دوران اصلاحات جذب صداوسیما شدند که پیمان جبلی، رئیس فعلی این سازمان هم یکی از آنهاست. امام‌صادقی‌ها در صداوسیما وارد شاهرگ اصلی و حیاتی این سازمان یعنی بخش‌های خبری سیما شدند تا جایی که گفته شد در مدیریت دانشکده خبر سیما و اتاق‌های خبر به فراوانی می‌توان امام‌صادقی یافت.
«فریدالدین حدادعادل»، فرزند حدادعادل هم از این دانشگاه برآمده است. عضو شورای اندیشه‌ورزی شبکه سوم صداوسیماست. همان شبکه‌ای که مدیریتش را علی فروغی پسرخاله‌اش برعهده دارد. حالا حکم رئیس صداوسیما هم برای یکی از دانش‌آموختگان دانشگاه امام صادق زده شد؛ پیمان جبلی، فردی که البته از داخل سازمان صداوسیما انتخاب شده اند.
علی باقری‌کنی، معاون سیاسی وزارت خارجه هم از تیم سعید جلیلی، دانش‌آموخته امام صادق است. باقری‌کنی برادرزاده محمدرضا مهدوی‌کنی، رئیس پیشین دانشگاه امام صادق و فرزند محمدباقر باقری‌کنی است که او هم مدتی بعد از فوت برادرش سرپرستی دانشگاه را برعهده داشت.
دانشگاه امام صادق نخستین دانشگاهی است که پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال ۵۷ و در دوره انقلاب فرهنگی در سال ۱۳۶۱ شروع به کار کرد؛ البته بنای اصلی این دانشگاه متعلق به رژیم سابق و در محلی است که قبل از آن به دانشگاه هاروارد تعلق داشت که با عنوان «مرکز مطالعات مدیریت ایران» فعالت می‌کرد.
براساس برخی مستندات، ایده تأسیس یک دانشگاه اسلامی در مباحثه‌های روحانیونی مانند مرحوم آیت‌الله منتظری، آیت‌الله شهید مطهری و مرحوم آیت‌الله مهدوی‌کنی و دیگران بود که بعد از انقلاب، زمینه انجام این اندیشه میسر شد. درواقع دانشگاه امام صادق (ع) زیرمجموعه «جامعه‌الصادق» دانشگاهی غیرانتفاعی است و به صورت غیرمتمرکز (آزمون سراسری، مصاحبه و گزینش) دانشجو می‌پذیرد.
این دانشگاه در رشته‌های علوم انسانی که سیستم آموزشی و برنامه درسی آن ترکیبی از علوم جدید و علوم حوزوی است و براساس نوشته سایت «الف» متعلق به احمد توکلی، با وجوهات آستان قدس رضوی اداره می‌شود. دانشگاه امام صادق (ع)، هدف خود را تعلیم دانش‌آموختگانی با توانایی علمی بالا در یکی از رشته‌های مدرن، همراه با دانش دینی معرفی می‌کند. این دانشگاه تا سال ۷۲، با کنکور ویژه خود دانشجو می‌گرفت، اما از آن سال، امتحان ورودی‌اش همان کنکور سراسری شد و البته مصاحبه‌های پس از کنکور.
از همان ابتدای کار، هدف اصلی دانشگاه، تربیت مدیر برای آینده جمهوری اسلامی بود. این ایده به همراه ایده وحدت حوزه و دانشگاه، ثمره تفکر در سالهای زندان پیش از انقلاب بود. پدر معنوی و رئیس دانشگاه امام صادق، آیت‌الله محمدرضا مهدوی‌کنی، رئیس جامعه روحانیت مبارز و رئیس مجلس خبرگان رهبری، است.
رئیس دانشگاه آیت‌الله مهدوی‌کنی بود و رئیس هیئت امنا، آیت‌الله منتظری که به نوشته سایت رسمی دانشگاه، پس از برکناری از قائم‌مقامی رهبری، از این منصب هم کنار نهاده شد. علاءالدین میرمحمد صادقی، از فعالان بازار و مدیران اتاق بازرگانی ایران پس از انقلاب، در کتاب خاطرات خود، «پنجره‌ای به گذشته»، می‌گوید که تعدادی از بازاریان با همکاری برخی از علمای قم «جامعه‌الصادق» و سپس دانشگاه امام صادق را تأسیس کردند و تلاش‌ها برای کمک مالی به این دانشگاه شروع شد.
