عدم تمایل مردم ایران به تزریق واکسن های موجود؛ چرا؟
روزنامه همشهری نوشت: بررسی‌ها نشان می‌دهد که مقرون به صرفه نبودن واردات واکسن فایزر و مشکلات حمل‌ونقل و همچنین مخالفت کمیته ملی واکسن و حاشیه‌هایی که با اعلام خبر واردات فایزر به وجود آمده بود، در نهایت باعث شد با دستور مستقیم وزیر بهداشت واردات این نوع واکسن به کشور ممنوع شود.
همزمان روزنامهٔ جهان صنعت به نقل از یک کارشناس حوزهٔ سلامت نوشت: تعداد ضد واکسن‌ها و تعداد افرادی که تاکنون به مراکز واکسیناسیون کشور برای دریافت واکسن مراجعه نکرده‌اند، در حال افزایش است. عمده نگرانی‌ای که باعث شده مردم از حضور در پایگاههای واکسیناسیون سر باز زنند محدودیت سبد واکسیناسیون در کشور است و شماری از مردم ترجیح می‌دهند از چند نوع واکسن موجود فراتر رفته و واکسن های دیگری مثل فایزر، مدرنا و غیره تزریق کنند…
محمدرضا محبوب فر گفت: واکسن های موجود یعنی سینوفارم و برکت، هم‌چنان در مرحله آزمایشی و مطالعات بالینی فاز سوم به سر می‌برند و صرفاً در مورد برکت، مجوزهای تزریق اضطراری از مجامع سلامت کشور تولیدکننده دریافت نموده است و در خصوص سینوفارم، سازمان جهانی بهداشت مجوز مصرف اضطراری صادر کرده است…
وی افزود: عدم تمایل مردم ایران به تزریق واکسن های موجود و شکست ایمنی جمعی در مقابل ویروس برعهده کسانی است که واکسیناسیون جمعیت کشور را هشت ماه با خودتحریمی و وعده‌های کذب تولید واکسن داخلی به تعویق انداختند و پس از شکست‌های پی‌درپی در کنترل و مهار بیماری و غرق‌کردن مردم در پیک‌ها و موج‌های متعدد کرونا هم‌چنان بر مواضع قبلی خود مصر هستند.
دوست‌داشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»
