محمدرضا شجریان، استاد برجسته آواز و موسیقی اصیل ایران، پس از مبارزه ای طولانی با بیماری سرطان در روز ۱۷مهرماه ۱۳۹۹ درگذشت و متأسفانه ایران یکی از بزرگترین هنرمندان خود را از دست داد. هر چند که آثار و کارنامه درخشان هنری او ماندگار و در شمار ذیقیمت‌ترین ذخایر هنر ملی ماست.
استاد شجریان از جمله هنرمندانی بود که با ابداع روش های جدید و استفاده از ذوق و استعداد فطری خویش موسیقی اصیل و آوازی ایران را با حفظ اصول و مبانی‌اش از اوایل دهه پنجاه خورشیدی با ارائهٔ آثار خود متحول کرد.
استاد شجریان با وجود اینکه به‌قول خودش هیچگاه نخواسته بود وارد فعالیت‌های سیاسی شود، اما با دیدن جنایات وحشیانه خامنه ای و پاسدارانش در سرکوب قیام مردم تهران در سال۱۳۸۸ به شدت بر آشفت و لب به اعتراض علیه رژیم حاکم گشود.
در واکنشی لئیمانه، رژیم ولایت فقیه که تاب تحمل هیچ صدای مخالفی را ندارد، کینه ضدانسانی خود را با محروم کردن وی از اجرای کنسرت و هم‌چنین حذف دعای ربنای ماه رمضان او از رادیو و تلویزیون های سراسری به نمایش گذاشت.
استاد شجریان یکبار در اردیبهشت ۱۳۹۴ در مراسم یادبود حافظ، در پاسخ به درخواست حاضران برای خواندن گفت: “من در کشوری زندگی می‌کنم که چند سال است حق خواندن برای مردم خودم را ندارم.”
او بارها در مصاحبه‌هایش نیز به صراحت اذعان کرد که در مقابل یک رژیم دیکتاتوری قرار گرفته که می‌خواهد او را به ندامت وا دارد و او حاضر به قبول آن نیست.
