شوری آب در خوزستان ؛ زمین سفید، مردم سیاه‌پوش و نخل‌ها مرده!
می‌گویند جنوبی‌ها تعداد نخل‌هایشان را هم جزو فرزندان‌شان به‌حساب می‌آورند و معتقدند این درخت را حضرت آدم از بهشت به زمین آورده است؛ درختی که به همین مناسبت درخت زندگی، جاودانگی، ارتزاق و معیشت نام گرفته و به‌دلیل همین جایگاه، سرمایه ارزشمندی چه در نگاه نخل‌دار و چه در نگاه ملی محسوب می‌شود. حالا، اما چند سالی است همین سرمایه‌های ارزشمند از ریشه درآورده شده و به کشور‌های حوضه خلیج‌فارس قاچاق می‌شوند.
در آخرین نمونه هم نخل‌داری از دشتستان بوشهر که توان آبیاری نخل‌های خود را نداشت، از آن‌ها دل کند و نخل‌هایش را روانه کشور‌های عربی کرد.
به گزارش همشهری، ایران ۵۰ میلیون نفر نخل دارد که در سطح ۲۶۲ هزار هکتار نخیلات خوزستان، هرمزگان، کرمان، فارس، سیستان و بلوچستان و بوشهر پراکنده‌اند و با تولید سالانه یک میلیون و ۳۰۰ هزار تن خرما در ۴۰۰ رقم، نان بیش از یک‌میلیون نفر را می‌دهند.
در سالهای اخیر، خشکسالی، ریزگردها، گرانی نهاده‌های کشاورزی و… مشکلات زیادی را برای نخل‌داران ایجاد کرده، اما نخل‌داران معتقدند کار از کار گذشته است که یک کشاورز حاضر می‌شود نخل خود را از ریشه درآورد.
یکی از نخل‌داران دشتستان گفت: من در منطقه سعدآباد بیش از ۳۵۰۰ نخل دارم. تاکنون ۵۰ نفر نخل خود را فروخته‌ام .ناچار به این کار هستیم. واقعیت را نمی‌توان کتمان کرد. کشاورزان به دلیل حمایت نشدن در حوزه‌های مختلف تحت فشار هستند.
این نخل‌دار با بیان این که نگهداری هر نخل در سال هزینه دارد، می‌گوید: اگر آب، کود و رسیدگی خوب باشد نخل در سال ۱۰۰ تا ۱۲۰ کیلوگرم محصول می‌دهد، اما در سالهای اخیر میزان تولید ما به ۳۰ کیلوگرم در سال کاهش یافته است. خرما را کیلویی ۷ هزار تومان می‌خرند درحالی‌که هزینه کارگر، تراکتور، کود و… سربه فلک می‌گذارد. در این شرایط فروش نخل حداقل می‌تواند سرمایه‌ای برای باغدار فراهم کند تا به‌دنبال کار جدیدی برود.
دبیر انجمن ملی خرمای ایران هم تأکید می‌کند که فروش نخل‌ها از ۱۰ تا ۱۲ سال پیش رواج داشته است. مقداد تکلوزاده می‌گوید: در سالهای اخیر شاهد هستیم نخل‌های کشور به ثروتمندان و شهرداران کشور‌های شمالی مانند آذربایجان و ارمنستان و با حجم بیشتر به کشور‌های عرب مناطق جنوبی فروخته می‌شود، اما از حدود ۲ سال پیش فروش نخل‌ها شتاب گرفته و شکل آن تغییر کرده است. در گذشته نخلستان‌داران نخل‌های کم‌ثمر و ضعیف را ریشه‌کن می‌کردند و می‌فروختند، اما اکنون نخل‌های پرثمر و جوان نیز قربانی می‌شوند.
وی با بیان این که افزایش شوری آب در پی کاهش بارندگی‌ها مهم‌ترین عامل این اتفاق است، اظهار می‌کند: در مناطقی که آب شور شده، نخل‌داران یا باید بنشینند و شاهد مرگ درختان نخل خود باشند یا برای فروش آن‌ها به ثروتمندان و شهرداران کشور‌های منطقه تصمیم بگیرند.
تکلوزاده با بیان این که برای اقتصادی شدن هر نخل نیاز به صرف ۸ تا ۱۰ سال عمر و هزینه است، ادامه می‌دهد: خروج هر نخل از کشور به معنی از دست رفتن سرمایه ۸ تا ۱۰ سالهای است که از منابع باارزش آب و خاک کشور برای آن صرف شده.
