خبرگزاری بین المللی: رژیم ایران رکورددار اعدام زنان
خبرگزاری فرانسه امروز در گزارشی نوشت:: در سال جاری در ایران بیش از دوازده زن اعدام شدهاند. این موضوع نگرانیها را نسبت به اینکه سیستم قضایی رژیم ایران بدون در نظر گرفتن شرایط اجتماعی دست به کشتن و اعدام بهعنوان مجازات میزند، شدت بخشیده است.
گروههای حقوقبشری میگویند، اکثر زنانی که در سالهای اخیر در ایران اعدام شدهاند به اتهام قتل بهدار آویخته شدهاند.
قانون قصاص اسلامی در ایران به این معنی است که شرایط تخفیف مانند خشونت همسر علیه زن، ممکن است توسط دادگاه در نظر گرفته نشود.
بنا به این گزارش در سال جاری حداقل ۱۵زن اعدام شده و از سال۲۰۱۰ تاکنون رقم اعدام زنان به بیش از ۱۷۰نفر رسیده است.
یکی از شریرترین پروندههای سالهای اخیر اعدام ریحانه جباری ۲۶ساله در اکتبر ۲۰۱۴ بود که به اتهام قتل یک افسر سابق اطلاعاتی که قصد تجاوز به ریحانه را داشت به اعدام محکوم شد.
ریحانه جباری گفته بود او را برای گرفتن اعترافات اجباری شکنجه کرده بودند. اما با وجود اینکه یک کمپین بینالمللی برای نجات جان او تشکیل شده بود، رژیم ایران او را اعدام کرد.
جولیا فرناندز از سازمان غیردولتی «با هم علیه مجازات اعدام» مستقر در پاریس گفت: این میزان مردسالاری، و این همه تبعیض علیه زنان برای فهم علت اعدام این همه زن توسط رژیم ایران مهم است.
فرناندز به خبرگزاری فرانسه گفت: بسیاری از این زنان سعی کردهاند از خود در برابر تلاش برای تعرض جنسی یا یک زمینه کلی خشونت و شرایط انفجاری دفاع کنند. علاوه بر این بسیاری از این زنان از طبقه پایین جامعه و کسانی که وضعیتشان نادیده گرفته شده، بودهاند.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»