به گزارش ایسنا، شاهدان عینی و نجات یافتگان از این حملات میگویند سربازانی که در مواردی ۱۷ سال بیشتر نداشتهاند، روستاییان را گردهم آوردهاند، مردان را جدا کردهاند و سپس کشتهاند. در تصاویر ویدیویی از این واقعه به نظر میرسد اغلب کسانی که کشته شدهاند پیشتر شکنجه شدهاند.
کشتار در ۴ مورد جداگانه در ماه ژوئیه، در شهر کانی در مرکز میانمار روی داده است، جایی که مخالفان دولت متمرکز هستند.
از زمان کودتا در فوریه، که به ساقط شدن دولت منتخب آنگ سان سوچی منجر شد، ارتش با مقاومت از سوی غیرنظامیان در میانمار روبرو شده است.
بیبیسی با نزدیک به ۱۱ شاهد عینی در کانی صحبت کرده و روایت آنها را با تصاویر گرفته شده از طریق دوربینهای عکاسی و موبایلی تطبیق داده که فعالان حقوق بشر برای میانمار جمع آوری کردهاند.
بزرگترین کشتار در روستای یین روی داده، جایی که دست کم ۱۴ مرد آنقدر کتک خوردهاند و شکنجه شدهاند تا جان دادهاند و بعد جسدشان را در یک کاریز یخزده انداختهاند.
شاهدان عینی در یین، که نامهایشان برای امنیتشان محفوظ مانده، گفتند دستهای این عده را ابتدا با طناب از پشت بستهاند و بعد آنها را کشتهاند.
یک زن گفت: “نمیتوانستیم بایستیم و تماشا کنیم. برای همین سرمان را پایین انداخته بودیم و فقط گریه میکردیم. از زنها میپرسیدند شوهرتان بین اینهاست؟ اگر هست دعای آخرش را بخوانید. ما التماس میکردیم که آنها را نکشند. ولی اهمیتی نمیدادند.”
یک مردم که توانسته بود از دست سربازان فرار کند گفته است ارتش قبل از کشتار، مردان را به طرز وحشتناکی شکنجه کرده است: “با قنداق تفنگ و سنگ آنها را میزدند و تمام روز شکنجهشان میکردند. بعضی از سربازها خیلی جوان به نظر میرسیدند، ۱۷ یا ۱۸ ساله. چند زن هم بینشان بود.”
در ماه ژوییه در روستای مجاور زی بین دوین، ۱۲ جسد مثله شده در یک گور جمعی سطحی کشف شد. یکی از اجساد بسیار کوچک بود و احتمالا به یک کودک تعلق داشت.
جسد یک مرد که حدود شصت سال داشت در حالی پیدا شد که به یک درخت آلو در همان نزدیکی بسته شده بود.
تصاویر ویدیوی از جسد او که توسط بیبیسی بازبینی شده به وضوح نشان از شکنجه او دارد. خانواده این مرد گفتهاند که پسر و نوهاش هنگام ورود ارتش به روستا فرار کردهاند اما او جایی نرفته چون فکر میکرده به دلیل سنش، کسی به او کاری نخواهد داشت.
به نظر میرسد این کشتار به شکل مجازاتی در قبال حمله شهروندانی که در آن محل خود را مسلح کرده بودند و به ارتش حمله کردهاند صورت گرفته است.
جنگ میان ارتش و شاخههای نیروی دفاع مردمی محلی، در ماههای منتهی به این کشتار دسته جمعی شدت گرفته بود.
از شهادتها و اسناد تصویری موجود که جمعآوری شده مشخص است که مردها به طور خاص توسط ارتش هدف گرفته شدهاند؛ موضوعی که در ماههای گذشته متناوب در سراسر میانمار دیده شده است.
خانواده کسانی که در این حملات از سوی ارتش میانمار کشته شدهاند تصریح کردهاند که بستگان مرد آنها دخالتی در حملات مسلحانه به ارتش نداشتهاند. یک زن که برادرش را در کشتار روستای یین از دست داده است میگوید به سربازها التماس کرده و گفته برادرش حریف یک قلابسنگ هم نمیشود. سربازها به او گفتهاند: “حرف نزن ما خستهایم، تو را هم میکشیم.”
گزارشگران خارجی از زمان کودتا اجازه کار خبری در میانمار ندارند و اغلب رسانههای غیردولتی در این کشور بسته شدهاند و همین خبررسانی از محل را بسیار دشوار کرده است.
بیبیسی اتهامات برخاسته از تحقیقات خود را با معاون وزیر اطلاعرسانی و سخنگوی ارتش این کشور درمیان گذاشته است اما ژنرال زوا مین تون ارتکاب کشتار جمعی از سوی سربازان را رد کرده است اما گفته”وقتی آنها با ما مثل دشمن رفتار میکنند و ما نیز باید از خود دفاع کنیم ، چنین اتفاقی هم میافتد.”
سازمان ملل متحد در حال حاضر در حال تحقیق درباره نقض حقوق بشر توسط ارتش میانمار است.