منصور امان
فرهنگیان؛ یک گام اُستوار دیگر علیه فقر و ریاضت اقتصادی
کارورزان، زحمتکشان و فرودستان سرسختانه از افکنده شدن بار هزینه های رژیم نالایق و شرور بر دوش خود سر باز می زنند. اعتصاب روز پنجشنبه مُعلمان در سراسر کشور را که دُوُمین حرکت بُزُرگ صنفی – سیاسی آنها در چند هفته اخیر است، باید یک نمود برجسته از تقویت این گرایش در وسیع ترین لایه ها و طبقات اجتماعی به حساب آورد.
حرکت اعتراضی روز گُذشته مُعلمان به دعوت شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران، مُبارزه ای را تداوُم می بخشد که سالهاست جریان دارد و در مسیر خود به اتحاد و تشکُل یابی مُعلمان شاغل و بازنشسته راه برده و اجتماعی شدن مُطالبات و جلب همبستگی دیگر اقشار اجتماعی را در بر داشته. جایگاهی که آنها در طول این راه طولانی با پافشاری، پیگیری و آمادگی پرداخت هزینه به دست آورده اند، به گونه درخشانی در تن دادن حاکمیت به اجرای طرح رُتبه بندی و صورت قانونی دادن به آن خود را به نمایش گذاشته.
اگرچه طرحی که از تنور حاکمان و مسوولان شیاد ج.ا بیرون آمده کاریکاتوری از خواسته های مُعلمان بیش نیست، اما رسیدن آن به ایستگاه مجلس بدون شکسته شدن خط اول مُقاومت “نظام” مُیسر نمی شد.
حاکمیت سالها از بررسی – حتی نمایشی – طرح رُتبه بندی به صورت رسمی خودداری می کرد، نه فقط به دلیل بار مالی آن برای نظام غارت؛ بلکه و فراتر از آن به دلیل هزینه ای که تن دادن به مُطالبات یک قشر مُتشکل برای هژمونی و ثبات اش دارد. رژیم ولایت فقیه عقب نشینی در این پهنه را برابر با میدان دادن به جامعه مدنی، پیشروی آن و خواسته هایش و به این ترتیب ایجاد شکاف در سدی می داند که توده را در حصار خواسته ها و منافع حاکمیت نگه می دارد.
آنچه که حاکمیت سرکوبگر و خُشونت مدار را مجبور به صحنه آرایی در مجلس برای دلبری از مُعلمان و نرم کردن آنها ساخت، فشار مُبارزه مُتحد و سازمانیافته کارورزان فرهنگی بود که در آخرین کارزار خود با دو روز اعتصاب و یک روز تجمع خیابانی در بیش از ۲۰۰ نُقطه در سراسر کشور پا به میدان گذاشته بود.
حرکت روز پنجشنبه یک گام اُستوار دیگر علیه فقر و تحمیل ریاضت اقتصادی بر زحمتکشان و تُهیدستان است و از آن رو اهمیت ویژه ای می یابد که همزمان با دسیسه چینی حاکمان بُحران زده ج.ا برای غارت بیشتر جامعه، راهزنی بی شرمانه تر جیب و سُفره آن و بلعیدن حریصانه تر منابع باقی مانده صورت گرفته. گردهمایی سراسری مُعلمان، بازنشستگان و سرایداران و خدمتگزاران مدارس، به ستاد ستم طبقاتی و تبعیض در بیت آقای خامنه ای یادآور شده که رژه آن روی اُستخوانهای توده بدون پژواک باقی نمی ماند. کارورزان مُتشکل نشان دادند که فریب مانورهای حُکومت را نمی خورند، به حُقوق خود آگاهند و نیروی خویش را به خوبی می توانند بسنجند. آنها گُواه دیگری برای این حقیقت ارایه کردند که تیغ سرکوب بر الماس مُقاومت بی تاثیر است و صف مُصمم و مُتحد توده، پیچ دستبند و سلول را پُشت سر می گذارد.
تیغ “نظام” که برای گلوی جامعه در حال صیقل داده شدن است، در انتهای می تواند دست سارقان نان و آزادی را قلم کند.
