پس از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، فقر و بدبختی افزایش یافته و خانواده‌ای در هرات مجبورند روز‌ها فقط آرد خشک بخورند. (عکس زیر)
در شهرک سبز که تقریباً ۲۰ کیلومتر با مرکز ولایت هرات فاصله دارد، هزاران نفر از ولایات همجوار مانند بادغیس، فراه و غور به دلیل خشکسالی که در ۳ سال گذشته بدتر شده است مجبور به مهاجرت شده اند.
میرحمزه و خانواده اش در اینجا برای زنده ماندن دست و پنجه نرم می‌کنند و جز چند کیلو آرد در خانه چیزی برای خوردن ندارند. آن‌ها روزهاست که آرد خشک می‌خورند.
میرحمزه با ۲ همسر و ۶ فرزندش در خانه‌ای ساخته شده از گل زندگی می‌کنند. این خانه دو اتاقه فاقد سرویس بهداشتی، حمام، آشپزخانه، برق، آب و اجاق گاز است. پنجره‌های خانه را نایلون زده اند و هنگام بارش باران سقف چکه می‌کند، کودکان برای اینکه عصر‌ها یخ نزنند زیر لحاف‌های ضخیم می‌خوابند.
میرحمزه می‌گوید قبلاً در مزارع کارگری می‌کرم، حالا مریض هستم و به همین دلیل نمی‌توانم کار کنم.
دو همسر او مشغول تمیز کردن پشم گوسفندان هستند. تا نخ بدست آورند. از یک کیلوگرم نخ پشمی معادل ۵۰ افغانی (حدود ۰.۵ دلار) پول عاید آن‌ها می‌شود. با این حال ۲ تا ۳ روز طول می‌کشد تا یک کیلوگرم نخ به دست آید.
خانواده میرحمزه آخرین باری که یک وعده غذایی مناسب خورده اند را به یاد نمی‌آورند. مقدار کمی آرد، سیب زمینی و چای را می‌توان با ۱۰۰ تا ۲۰۰ افغانی (حدود ۱ تا ۲ دلار) در هفته خرید که مادران از کار پشم و نخ به دست می‌آورند.
پس از روی کار آمدن طالبان در ۱۵ اوت ۲۰۲۱، کمک‌ها به این کشور قطع شد. بانک جهانی و صندوق بین المللی پول دسترسی افغانستان به منابع بین المللی را قطع کرده اند.
بیکاری، فقر و گرسنگی در افغانستان به سطح هشدار رسیده است. سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) اعلام کرد که تعداد افرادی که در افغانستان با ناامنی حاد غذایی مواجه هستند حداقل ۱۸.۸ میلیون نفر است و پیش بینی می‌شود این رقم در ماه‌های زمستان به ۲۲.۸ میلیون نفر افزایش یابد.
