وب‌سایت فراز در این باره نوشته «قبوض این مرکز تا پیش از این توسط شهرداری منطقه ۱۲ تهران پرداخت می‌شده اما شهرداری در ماه‌های اخیر از این کار سر باز زده است. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که مرکز یاد شده روزانه پذیرای حدود ۲۰۰ زن بی‌سرپناه در منطقه شوش است و با قطع آب مرکز این زنان در شب جایی برای اسکان نخواهند داشت.»
زنان ساکن این مرکز در مقابل شهرداری منطقه ۱۲ تحصن می‌کنند و بعد از آن با تماس شهردار این منطقه آب این مرکز وصل می‌شود. معاون اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران مجری مددسرا را عامل قطعی آب دانسته و گفته «مجری مددسرا به شرکت آبفا مراجعه حضوری کرده و ادعا کرده این ملک متعلق به ایشان است.»
سعید شاهمیر به اتمام تاریخ تفاهم نامه این مددسرا با شهرداری اشاره کرده وبه صورت ضمنی آن را دلیلی برای قطعی آب دانسته و توضیح داده « حق طبیعی سیستم اجرائی است که بخواهد مجری بهتر و در فضای رقابتی بهتری کار را واگذار کند.»
او تاکید کرده آب ساختمان‌های شهرداری قطع نمی‌شود و گفته «مجری با اتفاقی که رقم زد منجر به قطعی آب مددسرا شد و با تحریک مددجویان آن‌ها را به ساختمان شهرداری گسیل کرد و اسباب خبری رسانه‌ها شد.»
چندی پیش نیز مدیرعامل موسسه نور سپید هدایت تهران از محصور شدن پارک شوش با میله‌کشی و نرده‌کشی توسط شهرداری انتقاد کرده بود. سپیده علیزاده گفته بود «با محصور شدن پارک شوش امکان مراجعه آسیب دیدگان اجتماعی به مرکز ما بسیار کم شده و اگر فرد آسیب دیده‌ای برای درمان مراجعه کند قبل از آنکه به ما برسد، او را سوار ون می‌کنند و همچنین گرمخانه و مددکاری ما که در میدان شوش به صورت شبانه حدود ۱۲۰ نفر را پذیرش می‌کرد به حالت نیمه‌تعطیل درآمده است و فقط ۲۰ نفر مراجعه می‌کنند.»
ساختمان محل استقرار مرکز جامع کاهش آسیب زنان در منطقه شوش از سال ۹۸ و طی یک تفاهم‌نامه با هدف ارائه خدمات به زنان بی‌سرپناه در اختیار موسسه نور سپید هدایت قرار گرفته بود.
از مردادماه امسال به بعد و با پایان مهلت تفاهم‌نامه یاد شده، شهرداری منطقه ۱۲ بر عدم تمدید این تفاهم‌نامه تاکید دارد و در تمام این مدت خواستار پایان فعالیت مرکز جامع کاهش آسیب زنان در محل پارک شوش شده و قطع کردن آب این مرکز نیز در ادامه فعالیت‌های شهرداری تهران برای تعطیلی این مرکز است.
در حالی که دولت‌ها و سازمان‌های مختلف دولتی وظیفه ارائه خدمات به تمامی مردم را دارند، حالا نه تنها دولت و شهرداری وظیفه خود را در خدمت‌رسانی انجام نمی‌دهند بلکه فشارها و موانع بسیاری بر سر راه سازمان‌های مردم‌نهاد می‌گذارند.
