روزنامهٔ اقتصاد پویا در گزارشی تکاندهنده دربارهٔ شدت فقر در ایران نوشت: بسیاری از گزارشهای منتشر شده از وضعیت معیشتی مردم نشان می‌دهد که بیش از ۶۰ تا ۷۰درصد مردم توانایی خرید انواع گوشت و مرغ را ندارند و به‌گفته صاحبان بســیاری از قصابی ها و مراکز فروش مواد پروتئینی، بیشتر مراجعات مردم جهت خرید استخوان ها و سایر موارد دور ریز اســت که این وضع در شهرها و نقاط محروم کشور بیشتر از کلان‌شهرهاست.
این شــرایط سخت و اسف‌بار برای مردمانی که بر روی سرزمینی از انواع معادن غنی نفت و گاز، معادن فلزات مختلف و سایر مواهب خدا دادی هستند بسیار زجر آور و دردآور است.
در این گزارش آمده است: در حقیقت سطح و مرتبه زندگی کارگران و حداقلی بگیران با کشورهای بسیار فقیر قاره آفریقا برابری کند و این میزان از دستمزد موجب شده تا سرپرستان خانوارهایی که مشاغل خود را از دست داده‌اند و یا شغلی ندارند حتی به حقوق‌هایی کمتر از دستمزد قانون کار تن بدهند.
وجود مشکلات معیشــتی و نبود امنیت حداقلی اقتصادی و اجتماعی موجب می‌شــود تا این افراد با شــرکت در تجمعات به‌دنبال خواسته‌های خود باشند. همواره در تاریخ این سرزمین و دیگر ملتها شــاهد بودیم که بحران فقر و گرسنگی هیچ‌یک از انواع ایدئولوژی ها را برنمی‌تابد.
این روزنامه با طعنه نوشت: «از مسئولان نظام انتظار می‌رود که غیر از خوردن یک وعده اشکنه در روز و یا لنگ پوشیدن، راه‌کار قابل اجرای دیگری بدهند تا مردم بتوانند زیر بار این همه فقر و گرسنگی دوام بیاورند!».
