چرا آسیب دیدگان واقعی جنگ از غرامت بیسهم ماندند؟
با پرداخت کامل غرامت جنگی کویت از طرف عراق ،بار دیگر پرونده «پرداخت غرامت ایران» مورد توجه قرار گرفت، غرامتی که تا امروز دولت عراق نه رفتار و نه حتی حرفی در ارتباط با تصمیم برای پرداخت آن را بروز نداده است.
رییس کمیسیون امنیت و سیاست خارجی مجلس دهم می گوید که این غرامت حق جانبازان، خانواده های آن ها، آزادگان و مردمی است که از جنگ خسارت های زیاد دیده اند و هیچ مسئولی در هیچ ردهای حق بخشیدن این غرامت به عراق را ندارد.
فلاحت پیشه با بیان این که « آسیب دیدگان واقعی جنگ از غرامت بیسهم ماندند» گفت: شهرهایی که ویران شدند و عقب ماندند صاحبان اصلی این غرامت بودند که چیزی به دست شان نرسید.وی ادامه داد: غرب کشور و جنوب مثل آبادان، خرمشهر، قصر شیرین، اسلام آباد غرب، اهواز،کرمانشاه یا کردستان شهرهایی هستند که نرم توسعه ای آن ها قبل از انقلاب بالاتر از استاندارد عمومی کشور بود ، اما به واسطه جنگ درگیر ویرانی شده و علاوه بر آسیب های انسانی، به دلیل آسیب های زیرساختی در زمان جنگ نتوانستند خود را به مسیر توسعه برسانند.
وی با تاکید بر این که« عراقیها میدانند ایرانیان در ایام سختی کنارشان بودند و حالا باید غرامت ها پرداخت کنند»، تصریح کرد: هیچ مقامی در دولت های ایران مختار به بخشش این غرامت نیست چرا که این پول حق جانبازان و آزادگان و انسان هایی است که در اثر ویرانیهای جنگ از توسعه بازماندند.
پیش از این حسن هانی زاده، کارشناس مسائل خاورمیانه گفته بود که این غرامت با توجه به مسائلی مختلفی از جمله نوع ارتباط خاص مسئولان فعلی عراق با جمهوری اسلامی و عدم پشتوانه بین المللی ایران، هرگز پرداخت نخواهد شد.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»