دادگاه قانون اساسی آلمان لغو واکسیناسیون اجباری در مراکز مراقبتی را رد کرد
دادگاه قانون اساسی آلمان درخواست فوری برای لغو واکسیناسیون اجباری کارکنان مراکز توانبخشی و مراقبتی شبانهروزی را رد کرد. بر این اساس، شاغلان این مراکز باید تا نیمه مارس مدارک بهبود از کرونا یا واکسیناسیون را ارائه دهند. دادگاه قانون اساسی آلمان فدرال امروز جمعه ٢٢ بهمن (١١ فوریه) در کالرسروهه درخواست فوری برای لغو “واکسیناسیون اجباری” کارکنان مراکز نگهداری افراد نیازمند به توانبخشی و مراقبت را رد کرد.
بر این اساس، شاغلان در این مراکز باید تا نیمه مارس ٢٠٢٢ مدارکی مبنی بر ابتلا به بیماری کووید ١٩ و بهبود از آن یا واکسینه بودن را به محل کار خود ارائه دهند.
دادگاه قانون اساسی درباره حکم خود گفته است: «زیانهای الزام به واکسیناسیون افراد در معرض خطر کە عمدتا در این مراکز کار میکنند، کمتر از مضراتی است کە افراد آسیبپذیر در صورت لغو این حکم باید با آن روبرو شوند.»
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
۴۶ شاکی برای لغو قانون واکسیناسیون اجباری محدود به چنین مراکزی، به دادگاه قانون اساسی شکایت بردە بودند. این افراد خود از متخصصان، پزشکان و کارکنان این مراکز هستند کە تا کنون واکسینه نشدەاند.
اکثریت نمایندگان پارلمان فدرال آلمان (بوندستاگ) روز دهم نوامبر به اصلاحیه پیشنهادی دولت مبنی بر قانون حفاظت در برابر عفونت رای موافق دادند.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
این قانون برای مقابله موثر با گسترش ویروس کرونا، عامل ابتلا به بیماری کووید۱۹، بارها اصلاح شده و تغییری که روز جمعه به تصویب رسید یکی از مناقشهبرانگیزترین تدبیرهای مقابله با پاندمی به شمار میرود.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»