لغو بازیهای آسیایی ۲۰۲۲ چین به دلیل کرونا
با اعلام رسمی شورای المپیک آسیا، بازیهای آسیایی هانگژو که قرار بود در ماه سپتامبر ۲۰۲۲ در کشور چین برگزار شود، به دلیل افزایش دوباره موارد کرونا در این کشور به سال آتی موکول شد.راندیر سینگ، رئیس موقت شورای المپیک آسیا جمعه ۶ آوریل (۱۶ اردیبهشت) در گفتوگو با رویترز، با تاکید بر لغو بازیهای آسیایی سال جاری، از موکول شدن زمان برگزاری بازیهای آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو چین به سال ۲۰۲۳ به دلیل افزایش موارد کرونا در این کشور خبر داد.
این تصمیم در نشست روز جمعه شورای المپیک آسیا در تاشکند ازبکستان اعلام شد. در این اجلاس، مقامات چینی گزارش کاملی از آخرین تحولات برای برگزاری بازیها ارائه کردند اما با وجود تاکید بر آمادگی برگزاری این مسابقات، اعلام کردند که بنا به تصمیم دولت چین قادر به برگزاری مسابقات آسیایی در زمان مقرر نیستند.
شهر هانگژو که میزبان این مسابقات بود اخیرا قرنطینههای طولانیمدتی را به دلیل افزایش موارد مبتلا به کرونا تجربه کرده است.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
نوزدهمین دوره بازیهای آسیایی قرار بود از ۱۰ تا ۲۵ سپتامبر (۱۹ شهریور تا ۳ مهر ۱۴۰۱) در مرکز استان ژجیانگ (هانگژو)، در حدود ۱۷۵ کیلومتری جنوب غربی شانگهای برگزار شود. وب سایت رسمی بازیهای آسیایی چین در همین زمینه با انتشار بیانیهای تاکید کرد برگزاری این بازیها در تاریخ جدید، منجر به تغییر نام مسابقات نخواهد شد.
از زمان آغاز همهگیری کرونا، بسیاری از رویدادهای ورزشی بینالمللی در چین، به استثنای بازیهای المپیک زمستانی که در ماه فوریه در پکن تحت کنترلهای بهداشتی شدید برگزار شد، یا به تعویق افتاده و یا لغو شدهاند.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»