بیشترین آمار زندانیان ایرانی خارج از کشور در ترکیه است
رییس دبیرخانه “شورای عالی پیشگیری از وقوع جرم” قوه قضاییه ایران اعلام کرد بیشترین آمار زندانیان ایرانی خارج از کشور مربوط به کشور ترکیه است. مواد مخدر و جعل اسناد از جمله جرایم این زندانیان معرفی می‌شود.جرایم مربوط به مواد مخدر، اقامت غیر مجاز یا ورود غیر مجاز و موضوعات مربوط به ضرب و جرح، جعل اسناد و کلاهبرداریبیشترین جرایم زندانیان ایرانی خارج از کشور است.
رئیس دبیرخانه “شورای عالی پیشگیری از وقوع جرم” قوه قضاییه با اعلام این مطلب بیشترین تعداد زندانیان ایرانی خارج از کشور را مربوط به کشور ترکیه دانست.
به گفته علیرضا ساوری “کمیته تخصصی پیشگیری از وقوع جرم ایرانیان خارج از کشور با موضوع بررسی ساز و کارهای اجرایی در حوزه خبررسانی، هشداردهی و اعمال کنترل و محدودیت‌های بیشتر مبادی خروجی” تشکیل شده و تا کنون دو جلسه برگزار کرده است.
این مقام قضایی “ارتقاء آگاهی‌های عمومی و گسترش فرهنگ پیشگیری از وقوع جرم برای اتباع ایرانی مقیم خارج از کشور و یا هم‌وطنانی که قصد عزیمت به خارج از کشور را دارند” از اهداف اصلی تشکیل این کمیته عنوان کرد.
به همین منظور درحال‌حاضر “سامانه توصیه‌های مسافرتی” راه‌اندازی شده است. این سامانه زیر نظر وزارت امور خارجه است و به گفته ساوری “یک نسخه از محتواهای پیشگیرانه تولید شده توسط دستگاه‌های عضو کمیته تخصصی پیشگیری از جرائم ایرانیان خارج از کشور به صورت مستمر در داخل سامانه مذکور بارگزاری خواهد شد.”
بهمن ماه گذشته معاون قوه قضاییه اعلام کرد حدود چهار هزار ایرانی خارج از کشور زندانی هستند که دو هزار نفر آنها در ترکیه در حبس به سر می‌برند.
دوست‌داشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»
