کرونا؛ بهانهای برای ممنوعیت حضور تماشاگر در استادیوم؟
سازمان لیگ فوتبال ایران اعلام کرده که از این پس بازیهای لیگهای فوتبال در این کشور به خاطر کرونا دوباره بدون حضور تماشاگر در استادیوم برگزار خواهند شد. آیا علت اصلی این تصمیم چیز دیگری است؟ گفتوگوبا محمد حیرانی.سه هفته پیش از پایان مسابقات لیگ برتر فوتبال ایران، سازمان لیگ فوتبال این کشور در نامهای به تمام هیأتهای فوتبال استانها و باشگاههای لیگ برتر و نیز لیگهای یک تا سوم در ایران اعلام کرد که دیدارها از این پس بدون حضور تماشاگر در ورزشگاه برگزار خواهد شد.
علت این تصمیم غیرمنتظره نیز “عدم رعایت موازین بهداشتی در ورزشگاهها طی هفتههای اخیر و همچنین عدم اتصال به سامانه مربوط به تشخیص زدن دو دُز واکسن کرونا” اعلام شده است.
این حکم در حالی اعلام شده است که ورود تماشاگران به استادیومها در طول هفتههای اخیر دوباره امکانپذیر شده بود. همچنین آمار مبتلایان و جانباختگان ناشی از بیماری کووید-۱۹ در ایران در روزهای گذشته کاهش چشمگیری داشته است.
آیا کرونا فقط بهانهای برای ممنوعیت دوباره حضور تماشاگران در استادیومهای فوتبال ایران است؟ یا اینکه اتخاذ چنین تصمیمی، یک واکنش از سوی مقامات حکومتی در جمهوری اسلامی نسبت به تظاهرات و اعتراضات مردمی در ایران در روزهای اخیر است؟
در گفتوگو با محمد حیرانی، خبرنگار ورزشی، به بررسی بیشتر جزئیات این موضوع پرداختهایم.
گفتوگو با محمد حیرانی را در اینجا بشنوید:
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»