۱۲ نفر در زندان زاهدان اعدام شدند
۱۲ زندانی به جرائم مختلف از جمله در ارتباط با مواد مخدر در زاهدان اعدام شدند. فعالان حقوق بشر ایران نسبت به آمار بالای مجازات اعدام در ایران هشدار داده و میگویند دستگاه قضایی ایران شمار واقعی اعدامها را اعلام نمیکند.خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشری در ایران از اعدام ۱۲ نفر در زندان زاهدان گزارش داده است. این زندانیان بامداد روز دوشنبه ۱۶ خرداد اعدام شدند. براساس گزارش هرانا بیشتر این زندانیان به خاطر اتهاماتی در ارتباط با مواد مخدر به اعدام محکوم شده بودند.
به کانال دویچه وله فارسی در اینستاگرام بپیوندید
هرانا با اشاره به گزارش سالانه مرکز آمار، نشر و آثار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران از شمار بالای مجازات اعدام در ایران خبر داده و میگوید، بیش از ۸۸ درصد اعدامهای صورت گرفته در ایران توسط دولت یا نهاد قضایی اطلاع رسانی نمیشوند و نهادهای حقوق بشری از اعدامهای “مخفیانه” در ایران سخن میگویند.
براساس گزارشی که سازمان عفو بینالملل حدود دو هفته پیش منتشر کرد، ایران پس از چین در رده دوم قرار دارد و از کشورهایی است که افزایش شمار اعدامها در آن نگرانکننده است. بر اساس این گزارش ۳۱۴ نفر در این کشور در سال گذشته میلادی اعدام شدند که بالاترین رقم از سال ۲۰۱۷ بوده است. بیشتر اعدام شدگان در ارتباط با مواد مخدر دستگیر شده بودند. آمار اعدام در ایران در سال ۲۰۲۰، ۲۴۶ مورد بوده است.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
به نوشته این سازمان دستکم ۵۷۹ مورد اجرای مجازات اعدام در ۱۸ کشور جهان ثبت شده که در مقایسه با سال ۲۰۲۰ افزایشی ۲۰ بهشمار میرود.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»